منبرک های روایی

  جریان سعد بن معاذ را می دانیم که هنگام دفنش مادرش گفت پسرم خوشا به حالت بهشت گوارایت  و پیامبر فرمود : زیاد خوشحال نباش و برای خدا تکلیف مشخص نکن که سعد هم اکنون در فشار است . اصحاب سبب را پرسیدند فرمود : سعد با خانواده اش بد اخلاق بود (بحار الانوار جلد ۲۱ صفحه ۲۵۷ ) حال آیا می دانیم سعد بن معاذ چه شخصیتی بود ؟ ü        او از کبار صحابه رسول الله بود  ü        زعیم قبیله اوس بود ü        در جنگهایی مهمی نظیر بدر و احد و خندق حضور داشت  ü       در غزوه بوّاط در سال دوم هجرت از طرف پیامبر حکومت مدینه به او سپرده شد  ü      مستجاب الدعوه بود ؛ در جنگ جندق بعد از آنکه مجروح شد دعا کرد: خداوند اگر چیزى از جنگ ما با قریش باقى بماند مرا زنده نگهدار براى جنگ دیگرى که من دوست دارم با قومى که پیغمبر ترا از او رنج داده و او را تکذیب نموده‏اند نبرد کنم خداوندا  اگر جنگ پایان یافته باشد مرا (در این واقعه) شهید فرما و  نیز  مرا مکش مگر بعد از اینکه چشم مرا به تباهى بنى قریظه (یهود) روشن کنی . (ترجمه کتاب الکامل،جلد۷ ،صفحه :۲۰۶) چون سعد آن گفته (دعا) را به زبان آورد خون بند آمد و بعد از پایان جنگ و بعد از پایان غائله ی یهود خون ریزی شروع شد  ü        قضاوت برخورد با یهودیان پیمان شکن  بنی قریظه توسط پیامبر به او  واگذار  شد  ü        بعد از قضاوتش پیامبر فرمود :  خداوند این حکم تو را تایید و امضا نمود  ü        مدتها بعد از شهادت سعد بن معاذ  رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: خدا رحمت کند تو را اى سعد، بدرستى که استخوانى بودى در گلوهاى کافران، و اگر مى‏ماندى منع خواستى کرد گوساله را که اراده نصب او خواهند نمود در بیضه اسلام- که مدینه است- مانند گوساله موسى. صحابه گفتند: یا رسول اللّه! آیا اراده خواهند نمود در مدینه تو گوساله برپا کنند؟ حضرت فرمود: بلى و اللّه اراده خواهند کرد، و اگر سعد زنده مى‏بود نمى‏گذاشت که ایشان بکنند و لیکن خواهند کرد و حق تعالى نخواهد گذاشت که تدبیر ایشان مستمر شود و بزودى خدا تدبیر ایشان را باطل خواهد کرد. صحابه گفتند: یا رسول اللّه! ما را خبر ده که تدبیر ایشان چگونه خواهد بود. حضرت فرمود: بگذارید تا تدبیر حق تعالى در این باب ظاهر گردد (التفسیر المنسوب إلى الإمام العسکری، صفحه: ۴۸۱ ) به نقل از (حیاه القلوب، المجلسی ،جلد ۴،صفحه:۱۲۷۱)  ü        از کلام بالا مشخص می شود که اگر سعد زنده بود نمی گذاشت حق امام علی علیه السلام را غصب کنند  ü        در هنگام جان دادن رسول خداى به بالین او آمد و سر سعد را به زانو خود گذاشت و فرمود: الهى! سعد در راه تو سختیها دیده و رسول تو را تصدیق کرده و حقوق اسلام که بر ذمّت او بوده ادا نموده، روح او را چون ارواح دوستان خود قبض فرماى. سعد این بانگ بشنید و چشم باز کرد و گفت: السّلام علیک یا رسول اللّه. گواهى مى‏دهم که تو رسول خدائى و حق رسالت بگذاشتى و سر خود را برگرفت و بر زمین نهاد و عذر بخواست و بعد از دنیا رفت  ü        بعد از شهادت سعد ،جبرئیل فرود آمد و خدمت پیامبر عرض کرد: کیست از اصحاب تو که درگذشت و درهاى آسمان به روى او گشاده گشت؟  ü        پیامبر شخصا او را غسل داد و بر او نماز خواند  ü        پیامبر در تشییع جنازه او حاضر شد و  عبا از دوش و کفش از پا در آورد  ü        در تشییع او اصحاب گفتند: یا رسول اللّه، سعد مرد بزرگ جثه‏ اى بود و در دست ما سخت سبک است .پیامبر فرمود: من مى‏نگریستم ملائکه را که جسد سعد را حمل مى‏کردند. (کتاب ناسخ التواریخ(زندگانى پیامبر)، ،جلد ۲،صفحه :۱۰۶۴)  ü        پیغمبر فرمود: عرش در مرگ سعد جنبش کرد و درهاى آسمان گشوده شد و هفتاد هزار فرشته تشییع جنازه او کرد (کتاب ناسخ التواریخ(زندگانى پیامبر)، ،جلد ۲،صفحه :۱۰۶۴)  ü         رسول خداى در خانه او به سر انگشتان پاى راه مى‏رفت و مى‏فرمود که: از کثرت فرشتگان، جاى قدم گذاشتن نیست و چون پاى مى‏گذارم فرشته بال خود را از جاى بر می دارد تا پاى دیگر بگذارم.  (کتاب ناسخ التواریخ(زندگانى پیامبر)، ،جلد ۲،صفحه :۱۰۶۵)

( به بهانه ۱۱ اردیبهشت روز کارگر ) امام صادق‏ علیه السلام : مَنِ استَأجَرَ أجیراً ثُمَّ حَبَسَهُ عَنِ الجُمُعَهِ یَبوَءُ بِإثمِهِ وَ إن کانَ هُوَ لَم یَحبِسهُ اشتَرَکا فِی الأجرِ هر کس کارگری را به کار گیرد و او را از شرکت در نماز جمعه [یا جماعت ] باز دارد ، گناهش را به عهده گرفته است و اگر او را باز ندارد ، در اجر او شریک است   منبع: وسائل الشیعه، جلد ۱۹، صفحه ۱۰۵     عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله قَالَ:  وَمَنْ ظَلَمَ أَجـِیراً أَجـْرَهُ أَحْبَطَ اللَّهُ عَمَلَهُ وَحَرَّمَ عَلَیْهِ رِیحَ الْجَنَّهِ وَرِیحُهَا یُوجَدُ مِنْ مَسِیرَهِ خَمْسِمِائَهِ عَام .. رسول خـدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند : کسی که مزد اجیری را کم بگذارد و به او ظـلم کند ، خـدا اعمالش را حبط و نابود می کند و بوی بهشت را که از پـانصد سال راه به مشام می رسد بر او حرام می کند .. منبع: وسائل الشیعه، جلد ۱۹، صفحه ۱۰۸ نکته : بعضی عقیده دارند هیچگاه نباید به کارگر حقوق کاملش را داد , زیرا دیگر کار نمی کند این عقیده با این روایت سازگار نیست و این ظلم به کارگر است جهت دریافت این مطلب به صورت منظم جهت نصب در تابلوی اعلانات اینجا را کلیک نمایید.

  وَ قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله: ‏ مَا مِنْ أَحَدٍ یَقُولُ عِنْدَ قَبْرِ مَیِّتٍ إِذَا دُفِنَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ- “اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَنْ‏ لَا تُعَذِّبَ‏ هَذَا الْمَیِّتَ” إِلَّا رَفَعَ اللَّهُ عَنْهُ الْعَذَابَ إِلَى یَوْمِ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ.   پیامبر مکرم اسلام  صلی الله علیه و آله می فرمایند: اگرکسی نزد قبر میتی ۳ بار بگوید ” اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَنْ‏ لَا تُعَذِّبَ‏ هَذَا الْمَیِّتَ “ رفع می شود از آن میت فشار قبر تا روز قیامت منبع: بحار الأنوار، جلد  ‏۷۹، صفحه ۵۴، باب ۱۲ الدفن و آدابه و أحکامه و مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۲، صفحه : ۳۷۲ (در کتاب مستدرک الوسائل گفتن این روایت سر قبر ، یکبار وارد شده است)   جهت دریافت این مطلب به صورت منظم جهت نصب در تابلوی اعلانات اینجا را کلیک نمایید

  (به بهانه شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها) سوال ۱: بین تمام احتمالات برای شهادت حضرت زهرا ؛ ۲ روز معروفتر است و آن ۷۵ روز و ۹۵ روز است . چرا در متون روایی نمی توانیم از این دو روز یکی را انتخاب کنیم؟ پاسخ: ۷۵ به عربی خامس و سبعون نوشته می شود و ۹۵ خامس و تسعون . با توجه به آنکه در زمانهای قدیم معمولا برای نوشته ها نقطه نمی گذاشتند ؛ حال اگر نقطه های سبعون و تسعون را برداریم عین هم نوشته می شوند بنابر این یکی از دلایلی که نمی توان بین ۷۵ و ۹۵ در کتب قدیم  تفاوتی قایل شد همین است . جدا از این ، شهادت برای ما مشخص نیست تا مانند شب قدر (که باید چند شب را قدر بدانیم ، به امید آنکه یکی شب قدر است) چند شب به یاد آن شهیده مظلومه باشیم     سوال ۲: چرا معمولا برای حضرت زهرا ۲ روز بعد از شهادت هم مراسم می گیرند ؟ آیا به خاطر این است که می خواهند تا سوم شهادت مراسم داشته باشند؟ پاسخ : شاید یکی از دلایل همین باشد ، اما دلیل اصلی این است که در روایات ، برای شهادت حضرت زهرا روزی مشخص نشده و تمام روایات ، شهادت را از روز رحلت پیامبر با الفاظی مانند ۷۵ روز و یا ۹۵ روز و… مشخص کرده اند؛ از آنجا که برای ما مشخص نیست که درآن سال ماه ها ۲۹ روزه بوده ویا ۳۰ روز ، هر دو را حساب می کنیم.  پس با این تعبیر سه روز احتمال شهادت است ؛ ۳ ، ۴ و ۵ جمادی الثانی.

( به بهانه هفته ی سلامت ) حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمود که : براى این امر کرده اند بناخن گرفتن که چون بلند شود شیطان در آن جا مى کند (میکروب)، مورث فراموشى است .   در روایت دیگر وارد شده است ، که : چند گاه وحى بر حضرت رسولخدا نازل نشد از سبب آن پرسیدند، فرمود که چگونه وحى باز نایستد و حال آنکه شما ناخن نمیگیرید و چرک انگشتان را ازاله نمى کنید. منقول است که حضرت رسول نهى فرمود از گرفتن ناخن بدندان . درحدیث دیگر منقول است که به امام صادق عرض کردند، که خبر به ما رسیده است ، که تعقیب خواندان بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب نافع تر است براى زیادتى روزى از سفر کردن بشهرها، حضرت فرمود که میخواهى چیزى بتو تعلیم کنم که از این همه نافع تر باشد؟ گفتم بلى فرمود : ناخن و شارب را در هر جمعه بگیر اگر چه بسائیدن باشد. منبع: کتاب حلیه المتقین، صفحه ۱۲۵، فصل هشتم :در فضیلت ناخن گرفتن

  قَالَ مُصَنِّفُ هَذَا الْکِتَابِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ سَمِعْتُ شَیْخَنَا مُحَمَّدَ بْنَ الْحَسَنِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ یَرْوِی أَنَّ الصَّادِقَ علیه السلام قَالَ مَا زَالَ الزُّبَیْرُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ حَتَّى أَدْرَکَ فَرْخُهُ فَنَهَاهُ عَنْ رَأْیِه‏ مصنف این کتاب  (شیخ صدوق )مى‏گوید: از استادم محمد بن حسن شنیدم که از امام صادق (علیه السلام) روایت مى‏کرد که:  زبیر از خاندان ما بود تا اینکه جوجه‏اش بزرگ شد و او را از رأى خود برگردانید. (منظور از جوجه ی زبیر، پسرش عبد الله است.) منبع: خصال-ترجمه جعفرى، جلد ۱، صفحه ۲۳۵     مقام زبیر در پیشگاه ائمه آنقدر بالاست که او را از اهل بیت می دانند جالب اینجاست که ائمه ی بزرگوار فقط ۲ نفر را از اهل بیت دانسته اند ۱ . جناب سلمان فارسی ۲٫ جناب زبیر جناب زبیر با آنهمه سابقه (که در نوشته ی قبل ذکر شد) مطابق این روایت به خاطر فرزندش عبدالله خط خود را از امام علی علیه السلام جدا کرد  و در صف دشمنان حضرت در آمد حتی هنگامی که زبیر قصد کناره گیری از جنگ را داشت ، مورد سرزنش فرزندش عبدالله واقع شد         آرشیو بزرگوارانی که نظر داده اند   با استعانت از حجه بن الحسن این منبرک روز سه شنبه پانزدهم فروردین ۱۳۹۱ در مسجد گفته شدبا ۱۷:۳۷ موضوع منبرکهای روایی | لینک ثابت  

  ( به بهانه ۱۰ جمادی الاول سالروز آغاز جنگ جمل)   این جنگ که در سال ۳۶ هجری به و قوع پیوست اولین جنگ بین دو گروه مسلمانان بود که آغاز گران این جنگ همه از سابقه داران در اسلام و از خواص بودند که مهمترین آنان زبیر بن عوام بود حال باید دانست زبیر آیا خدماتی را به اسلام کرده یا نه به مختصری از این خدمات اشاره می شود   ü       پسر عمه پیامبر ü        برادر زاده خدیجه ü        بین ۱۲ تا ۱۶ سالگی مسلمان شد ü       پنجمین نفری که مسلمان شد ü        عمویش با دود شکنجه اش می داد ü       دو بارهجرت کرد ۱٫ حبشه ۲٫ مدینه ü       حضوردر اغلب جنگها و تمام غزوات ü       ملقب به فارس الاسلام ü                     هفت  هزار  نفر از اصحاب پیامبر اورا وصی خود کردند ü       جزء ۴ نفری که به مدافعان اسلام معروف بودند.علی,سلمان,ابودجانه ü       جزء ۴ نفری که بعد از رحلت پیامبربا علی بیعت کردند ü       متحسن در خانه امام علی در هنگام تعیین خلیفه اول ü       شمشیرکشیدن بر روی سران سقیفه ü       تنها نفری که در شورای ۶ نفره به علی رای داد ü       اولین نفری که بعد از عثمان با علی بیعت کرد ü       یکی از ۲ شاهد بر وصیت حضرت زهرا ü       شرکت در دفن حضرت زهرا ü       پیامبر: لکل نبی حواری و حواریی الزبیر   اما او در زمان خلیفه دوم و سوم به ثروتهای عجیب دست یافت خانه ای در بصره ,کوفه , مصر, اسکندریه جمع دارایی های او  ۵۲ میلیون درهم  (در صورتی که امام علی سقف مال حلال  را از ۴هزار درهم فراتر نمی دانستند)   او  ۱۰۰۰ کنیز  و  ۱۰۰۰  اسب داشت   ریزش او جزء مهمترین ریزشهای اسلام است  

    (به بهانه ولادت حضرت زینب سلام الله علیها و روز پرستار ) عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَنْ سَعَى لِمَرِیضٍ فِی حَاجَهٍ قَضَاهَا أَوْ لَمْ یَقْضِهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ فَإِنْ کَانَ الْمَرِیضُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ أَ وَ لَیْسَ ذَاکَ‏ أَعْظَمَ أَجْراً إِذَا سَعَى فِی حَاجَهٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ قَالَ نَعَم‏  امام صادق علیه السلام از پدران بزرگوارشان ، از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل فرمودند: هر که از بیمارى ، پرستاری کند و در کارش کوشش کند چه موفق شود و چه نشود؛ از گناهانش بیرون  آید، مانند  روزى که از مادرش متولد شده است.  مردى از انصار عرض کرد یا رسول الله پدر و مادرم قربانت اگر بیمار از خاندانش‏ باشد اجر بیشترى ندارد که در کار او تلاش کند؟ فرمود : چرا منبع: وسائل الشیعه،  جلد‏۲، صفحه: ۴۲۷ نکته: قطعا مهمترین خاندان انسان والدین او هستند داستان: روزی حضرت موسی (علی نبیّنا و آله و علیه السلام) در ضمن مناجات به خداوند عرضه داشت: «می خواهم همنشینم را در بهشت ببینم». جبرئیل بر او نازل شد و گفت: «ای موسی، قصابی که در فلان محل ساکن است، همنشین توست». حضرت موسی نزد قصاب رفت و اعمال او را زیر نظر گرفت. شب که شد قصاب جوان مقداری گوشت برداشت و به سوی منزل روان گردید. موسی از پی او روان شد. چون به در منزل رسیدند، موسی جلو رفت و پرسید: «ای جوان مهمان نمی‌خواهی؟» گفت: بفرمایید! حضرت موسی (علیه السلام) وقتی به درون خانه رفت، دید جوان با آن گوشت تازه غذایی تهیه کرد، آن گاه زنبیلی را که به سقف آویخته بود، پایین آورد و پیرزنی کهنسال را از درون آن بیرون آورد. ابتدا او را شست و شو داد و آنگاه با دست خویش غذا را به او خورانید. هنگامی که خواست زنبیل را به جای آن بیاویزد، زبان پیرزن به کلماتی نامفهوم حرکت کرد و هر دو خندیدند. سپس جوان قصاب برای حضرت موسی (علیه السلام) غذا آورد و با هم غذا را خوردند. چون موسی از ماجرای جوان پرسید، پاسخ داد: «این پیرزن مادر من است. چون درآمدم بالا نیست و نمی توانم برای او کنیزی استخدام نمایم، خدمتش را می نمایم».  موسی پرسید: «آن کلماتی که مادرت بر زبان جاری کرد،و خندیدید چه بود؟»  گفت :«هرگاه او را شست و شو می دهم و غذا به او می خورانم، دعایم میکند و می گوید: “خدا تو را ببخشاید و تو را در بهشت هم درجه و همنشین حضرت موسی گرداند!” حضرت موسی (علیه السلام) فرمود: ای جوان، من موسی هستم. اینک به تو بشارت می دهم که خداوند دعای مادرت را درباره تو مستجاب گردانیده است. جبرئیل به من خبر داد که تو در بهشت همنشین و هم درجه ی من خواهی بود. منبع: پند تاریخ، جلد۱، صفحه ۶۸و یکصد موضوع ۵۰۰داستان، جلد ۱، صفحه ۱۳۸

  عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: شَکَوْتُ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام الْوَسْوَاسَ فَقَالَ : یَا أَبَا مُحَمَّدٍ اذْکُرْ تَقَطُّعَ أَوْصَالِکَ فِی قَبْرِکَ وَ رُجُوعَ أَحِبَّائِکَ عَنْکَ إِذَا دَفَنُوکَ فِی حُفْرَتِکَ وَ خُرُوجَ بَنَاتِ الْمَاءِ مِنْ مَنْخِرَیْکَ وَ أَکْلَ الدُّودِ لَحْمَکَ فَإِنَّ ذَلِکَ یُسَلِّی عَنْکَ مَا أَنْتَ فِیهِ قَالَ أَبُو بَصِیرٍ فَوَ اللَّهِ مَا ذَکَرْتُهُ إِلَّا سَلَّا عَنِّی مَا أَنَا فِیهِ مِنْ هَمِّ الدُّنْیَا.   از ابى بصیر روایت شده که گفت به حضرت صادق علیه السّلام از وسواس (یعنى همّ و غم دنیا) شکایت نمودم فرمود: اى ابا محمد! [۳ چیز را به یاد آور ] ۱٫ بیاد آور جدا شدن مفصل‏هاى خود را در قبر ۲٫  مراجعت نمودن دوستانت از سر قبرت هنگامى که تو را در گودالت دفن نمودند ۳٫ بیرون آمدن کرمهاى کوچک از بینیت، و خوردن  گوشتت توسط اینها پس اینها (امورى است که) تو را از آنچه در آن هستى (و موجب وسواس تو شده) تسلى میدهد (و غم و غصه‏ات رفع نماید و راحت زندگی می کنی) ابو بصیر گوید: به خدا سوگند متذکر این امور نشدم مگر آنکه غصه‏اى که از جهت دنیا در خود میدیدم از من برطرف نمود   منبع: وسائل الشیعه جلد ‏۲، صفحه : ۴۳۵

  قال رسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله : أکثِرْ مِن الطَّهورِ یَزِدِ اللّه‏ُ فیعُمرِکَ ، وإنِ استَطَعتَ أن تَکونَ بِاللَّیلِ والنَّهارِ على طَهارَهٍ فافعَلْ ؛ فإنَّکَ تَکونُ إذا مُتَّ علَى الطَّهارَهِ شَهیدا .   پیامبر خدا صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله :  فراوان وضو بگیر تا خداوندعمر تو را زیاد گرداند. و اگر توانستى شب و روز با طهارت باشى این کار را بکن ؛ زیرا اگر در حال طهارت بمیرى، شهید خواهى بود.   قال رسولُ اللّه صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله : الطّاهِرُ النّائمُ کالصّائمِ القائمِ . پیامبر خدا صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله:  کسى که با طهارت بخوابد،همانند روزه‏ دارِ شب‏ زنده‏ دار است. منبع: میزان الحکمه، جلد ۱۴، صفحه ۶۸۶۶ داستان : مادر سردار شهید حسن تهرانی مقدم درباره ی فرزند شهیدش می فرماید :  من که یاد ندارم از ۹ سالگی نماز اول وقتش ترک شود همیشه وضو داشت و دائم الوضو بود.

  قَالَ رسول الله صلّى اللَّه علیه و اله: یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى : مَنْ أَحْدَثَ وَ لَمْ یَتَوَضَّأْ فَقَدْ جَفَانِی وَ مَنْ أَحْدَثَ وَ تَوَضَّأَ وَ لَمْ یُصَلِّ رَکْعَتَیْنِ وَ لَمْ یَدْعُنِی فَقَدْ جَفَانِی وَ مَنْ أَحْدَثَ وَ تَوَضَّأَ وَ صَلَّى رَکْعَتَیْنِ وَ دَعَانِی فَلَمْ أُجِبْهُ فِیمَا یَسْأَلُ عَنْ أَمْرِ دِینِهِ وَ دُنْیَاهُ فَقَدْ جَفَوْتُهُ وَ لَسْتُ بِرَبٍّ جَاف‏   نبى اکرم صلّى اللَّه علیه و اله فرمود خداى تعالى میفرماید:  هر کس حدثى از او سر زند(وضویش باطل شود)   و تجدید وضو نکند به من ستم کرده و هر کس حدثى از او سر زند و تجدید وضو کند و دو رکعت نماز بجا نیاورد و مرا نخواند بمن ستم کرده و هر کس حدثى از او سر زند و تجدید وضو کند و دو رکعت نماز بجا آورد و مرا بخواند و من  او را جواب ندهم در مقابل خواسته‏هاى دینى و دنیائى ،او را ستم کرده‏ام و حال اینکه من خداى ستمگر نیست منبع : وسائل الشیعه، جلد ۱، صفحه ۳۸۲

  سوال ؛ در فتنه های این دوران (مانند چشم چرانی نکنیم  ویا حجاب خود را از دست ندهیم  و یا مسخره کردن دیگران ما را از اصولمان دور نکند و یا  …) چه کنیم ؟   شیخ صدوق عطر الله مرقده روایت کرده از عبد الله بن سنان که گفت حضرت صادق علیه السلام فرمود که: زود است مى‏رسد به شما شبهه پس میمانید بدون نشانه و راهنما و پیشواى هدایت کننده و نجات نمى‏یابد در آن شبهه مگر کسى که بخواند دعاى غریق را گفتم :چگونه است دعاى غریق ؟ فرمود: مى‏گویى ” یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِک “ منبع : مفاتیح الجنان، بعد از زیارت وارث و قبل از زیارت حضرت عباس

  شخصی نزد سلطان محمود بسکتکین رفت و گفت: مدتی بود که می خواستم رسول خدا را در خواب ببینم و غم و اندوه خود را برایش بازگو دارم که سعادت مساعدت نمود و جمال آن حضرت رادر خواب دیدم و گفتم یا رسول الله هزار درهم قرض دارم و قادر نیستم و میترسم اجل برسد و آن بدهی در گردن من باقی بماند. آن حضرت فرمود: برو نزد بسکتکین و آن مبلغ را از او بستان. عرض کردم:شاید از من باور نکند. فرمود: به او بگو نشان به آن نشان که در اول شب بر من سی هزار مرتبه صلوات می فرستد و در آخر شب نیز سی هزار مرتبه ی دیگر برای من صلوات میفرستد.   سلطان محمود از شنیدن این خواب به گریه در آمد و تصدیق کرد و قرض او را ادا کرد و هزار درهم به او نیز بخشید اطرافیان سلطان تعجب کردند و گفتند: ای سلطان حرف های او را چگونه تصدیق میکنی و حال آنکه ما اول شب و آخر شب با تو هستیم و نمی بینیم که به فرستادن صلوات مشغول باشی و اگر هم کسی در تمام اوقات شبانه روز به فرستادن صلوات مشغول باشد نمی تواند شصت هزار صلوات بفرستد.(زیرا اگر هر صلوات ۳ ثانیه طول بکشد شصت هزار صلوات ، ۵۰ ساعت طول می کشد) سلطان محمود گفت : من از علما شنیده ام که هر کس این صلوات را بفرستد گویا چنان است که ده هزار مرتبه صلوات فرستاده است و من نیز در اول شب سه مرتبه و در آخر شب نیز سه مرتبه میخوانم، پس این شخص که پیام آن حضرت را آورده درست و راست میگوید و این گریه ی من از شادی است.  و این صلوات این چنین است: (اللهمَ صلِّ علی سَیِّدنا و نبینا محمد [و آله] ما اخْتَلَفَ المَلَوان وَ تَعاقَبَ العَصْران وَ کَرَّ الجَدیدان وَ اْسْتَقْبَلَ الفَرقَدان وَ بَلِّغ رُِوحَهُ وَ اَرواحَ اَهلِ بِیتِه مِنِّی التَّحیَّهَ وَ السَّلام) منبع : تفسیر روح البیان،  جلد ‏۷، صفحه: ۲۳۴ و کتاب شرح و فضایل صلوات، صفحه ۱۷۷       ترجمه “خدایا درود فرست بر مولای ما و پیامبر ما محمد و خاندانش مادامی که رفت و آمد می کنند کشتی رانان  و روز ها و شب ها به دنبال هم میرسند و آن دو ستارهی قطبی بزرگ و کوچک روی می آورند و روان او و خاندانش از سوی من درود و سلام برسان”

  (به بهانه سالروز وفات کریمه اهل بیت حضرت معصومه سلام الله علیها ) وَ رُوِیَ عَنْ عِدَّهٍ مِنْ أَهْلِ الرَّیِّ أَنَّهُمْ دَخَلُوا عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ قَالُوا نَحْنُ مِنْ أَهْلِ الرَّیِّ فَقَالَ مَرْحَباً بِإِخْوَانِنَا مِنْ أَهْلِ قُمَّ فَقَالُوا نَحْنُ مِنْ أَهْلِ الرَّیِّ فَأَعَادَ الْکَلَامَ قَالُوا ذَلِکَ مِرَاراً وَ أَجَابَهُمْ بِمِثْلِ مَا أَجَابَ بِهِ أَوَّلًا فَقَالَ إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکَّهُ وَ إِنَّ لِلرَّسُولِ  حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِینَهُ وَ إِنَّ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ الْکُوفَهُ وَ إِنَّ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ بَلْدَهُ قُمَّ وَ سَتُدْفَنُ فِیهَا امْرَأَهٌ مِنْ أَوْلَادِی تُسَمَّى فَاطِمَهَ فَمَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّهُ قَالَ الرَّاوِی وَ کَانَ هَذَا الْکَلَامُ مِنْهُ قَبْلَ أَنْ یُولَدَ الْکَاظِمُ عَلَیْهِ السَّلَام‏    و از شمارى از مردم رى روایت است که بر امام ششم وارد شدند و گفتند:  ما اهل رى هستیم، امام فرمود: مرحبا به برادران قمى ما، گفتند: ما اهل رى هستیم و امام سخن خود را باز گفت، چند بار گفتند و همان پاسخ را شنیدند. پس فرمود:  “خدا را حرمى است که مکه است، و رسول خدا را حرمی که مدینه است و امیر المؤمنین را حرمى که کوفه است، و ما را هم حرمى که شهر قم است، و البته در آن زنى از فرزندانم به خاک رود بنام فاطمه و هر که‏او  را زیارت کند بهشت بر او واجب شود”  راوى گفت: این سخن امام پیش از این بود که امام کاظم علیه السّلام زائیده شود   منبع : بحار الأنوار، جلد ‏۵۷  ، صفحه ۲۱۶  ، باب ۳۶ الممدوح من البلدان و المذموم منها و غرائبها

  (به بهانه نزدیکی به انتخابات ) امام خامنه ای (مد ظله العالی ): اگر چنان‌چه نامزدها به مراکز ثروت و قدرت متصل شوند، کار خراب می‌شود. سخنرانی، ۱۹ دی ۱۳۹۰در دیدار با مردم قم   داستانی درباره ی عدم وابستگی یکی از بزرگان درباره ی آب چاه تحقیقی کرده بود و به این نتیجه رسیده بود که آبِ چاه تا هنگامی که تغییر نکند و رنگ و بو و طعمش عوض نشود نجس نخواهد شد و قابل استفاده خواهد بود. هنگامی که از این تحقیق خلاص شد،متوجه گردید که خودش در خانه چاهی دارد،این بود که با خودش گفت:” شاید به خاطر این چاه و راحتی خودم این چنین فتوایی داده ام و به این نتیجه رسیده ام.” از این رو دستور داد که چاه را پر کردند و آنگاه دوباره تحقیق را شروع کرد،در هنگامی که چاه نداشت و منافعی او را منحرف نمی کرد. انسان قبل از شروع به حرکت باید آزاد شود و از سودها ،هواها،تعصب ها ،عادت ها و تقلیدها خود را خلاص کند. منبع: کتاب مسولیت و سازندگی، اثر ارزشمند استاد علی صفایی حایری(عین – صاد)، جلد ۱، صفحه ۷۴ و به قول سید شهیدان اهل قلم ؛شهید آوینی : مومن اگر وابستگی داشته باشد نمی تواند قیام کند و عصر ما عصر قیام است .