منبرک های روایی

  ( به بهانه آخر ذی الحجه ) روز آخر ذى الحجه‏ که آخر سال قمری  است سید در اقبال یک روایت ذکر کرده که در این روز دو رکعت نماز وارد شده که در هر رکعت     حمد یک مرتبه و   ده مرتبه قل هو الله أحد   و ده مرتبه آیه الکرسى بخواند و بعد از نماز بگوید اللَّهُمَّ مَا عَمِلْتُ فِی هَذِهِ السَّنَهِ مِنْ عَمَلٍ نَهَیْتَنِی عَنْهُ وَ لَمْ تَرْضَهُ وَ نَسِیتُهُ وَ لَمْ تَنْسَهُ وَ دَعَوْتَنِی إِلَى التَّوْبَهِ بَعْدَ اجْتِرَائِی عَلَیْکَ اللَّهُمَّ فَإِنِّی أَسْتَغْفِرُکَ مِنْهُ فَاغْفِرْ لِی وَ مَا عَمِلْتُ مِنْ عَمَلٍ یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ فَاقْبَلْهُ مِنِّی وَ لا تَقْطَعْ رَجَائِی مِنْکَ یَا کَرِیمُ پس چون گفت این را شیطان گوید واى بر من هر چه من رنج کشیدم در حق او در این سال همه را خراب کرد به این کلمات و شهادت دهد سال گذشته براى او که سال خود را به خیر ختم نمود   منبع : مفاتیح الجنان، اعمال آخر ماه ذی الحجه  

  عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله‏: أَنَّهُ قَالَ لِعَلِیٍّ علیه السلام مَا فَعَلْتَ الْبَارِحَهَ یَا أَبَا الْحَسَنِ فَقَالَ علیه السلام صَلَّیْتُ أَلْفَ رَکْعَهٍ قَبْلَ أَنْ أَنَامَ فَقَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله‏: وَ کَیْفَ ذَلِکَ فَقَالَ عَلِیٌّ علیه السلام سَمِعْتُکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ تَقُولُ مَنْ قَالَ عِنْدَ مَنَامِهِ ثَلَاثاً           “یَفْعَلُ‏ اللَّهُ‏ مَا یَشَاءُ بِقُدْرَتِهِ‏ وَ یَحْکُمُ‏ مَا یُرِیدُ بِعِزَّتِهِ‏ ”            فَقَدْ صَلَّى أَلْفَ رَکْعَهٍ ‏   پیامبر صلی الله علیه و آله‏ از حضرت علی علیه السلام سوال فرمود: یا علی دیشب چه اعمالی قبل از خواب انجام داده ای ؟ حضرت علی عرضه داشتند: ۱۰۰۰ رکعت نماز خواندم پیامبر فرمودند : هر کس قبل از خواب سه مرتبه بگوید :  “یَفْعَلُ‏ اللَّهُ‏ مَا یَشَاءُ بِقُدْرَتِهِ‏ وَ یَحْکُمُ‏ مَا یُرِیدُ بِعِزَّتِهِ‏ ”  مانند آن است که ۱۰۰۰ رکعت نماز خوانده است           ترجمه این دعا: ” انجام می دهد خدا آنچه بخواهد با قدرتش و حکم می کند خدا هر چه اراده کند با عزتش”  منبع: مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد  ‏۵، صفحه  ۴۹ ، باب ۱۰   استحباب الدعاء بالمأثور عند النوم و إذا انقلب

  و قال أمیر المؤمنین علیه السّلام: ضمنت لستّه الجنّه: رجل خرج بصدقه فمات فله الجنّه، و رجل خرج یعود مریضا فمات فله الجنّه، و رجل خرج مجاهدا فی سبیل اللّه فمات فله الجنّه، و رجل خرج حاجّا فمات فله الجنّه، و رجل خرج إلى الجمعه فمات فله الجنّه، و رجل خرج إلى جنازه مسلم فمات فله الجنّه.   امیر المؤمنین- علیه السّلام- می فرمایند: من بهشت را براى شش کس عهده دارم: ۱٫ کسى که در راه صدقه دادن بمیرد، ۲٫ کسى که در راه عیادت مریض بمیرد ، ۳٫ کسى که در راه جهاد برای خدا بمیرد ،  ۴٫ کسى که در راه حج گذاردن بمیرد ، ۵٫ کسى که در راه نماز جمعه  بمیرد، ۶٫ کسى که در راه تشییع جنازه بمیرد.   منبع: نصایح، صفحه ۲۵۵ ، فصل ششم احادیث سایر ائمه«علیهم السلام» و بزرگان

  بعد از هر نماز این دعا را که پیغمبر صلى الله علیه و آله تعلیم امیر المؤمنین علیه السلام نموده براى حافظه بخوانید سُبْحَانَ مَنْ لا یَعْتَدِی عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا یَأْخُذُ أَهْلَ الْأَرْضِ بِأَلْوَانِ الْعَذَابِ سُبْحَانَ الرَّءُوفِ الرَّحِیمِ اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِی قَلْبِی نُورا وَ بَصَرا وَ فَهْما وَ عِلْما إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیر      منبع : مفاتیح الجنان، فصل اول،تعقیبات مشترکه  

  (به بهانه فصل سرما ) قال الامام الباقر علیه السلام … الْکَفَّارَاتُ، إِسْبَاغُ الْوُضُوءِ فِی السَّبَرَاتِ وَ الْمَشْیُ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ إِلَى الصَّلَوَاتِ وَ الْمُحَافَظَهُ عَلَى الْجَمَاعَات‏ امام باقر علیه السلام می فرمایند: …و اما کفاره‏ ی گناهان: ۱٫ در هواى سرد وضوى کامل ساختن ۲٫ و براى اداى نمازهاى شبانه روزى گام برداشتن ۳٫ و به نماز جماعت مواظبت نمودن میباشد. منبع: الخصال، جلد ‏۱، صفحه  ۸۴

  ( به بهانه روز عید قربان) قال رسول الله صلی الله علیه و آله : زَیِّنوا العیدَینِ بِالتَّهلیلِ و التَکبیرِ و التحمیدِ و التکبیر عید فطر و قربان را با جملات لااله الا الله و الله اکبر و الحمد لله و سبحان الله زینت کنید منبع: میزان الحکمه، جلد۹، صفحه ۴۲۰۴،  ذیل قسمت “عید”   مالک بن انس از امام جعفر صادق از پدرانش از امیر المؤمنین علیهم السّلام روایت کرده که فرمود:  فقرا خدمت رسول اکرم صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم آمدند، و عرض کردند ثروتمندان مالى دارند که بآن بندگان آزاد کنند و ما نداریم، و از براى آنان وسیله حجّ فراهم است ولى براى ما نیست، و از براى آنها مالى هست که صدقه بدهند و از براى ما نیست، و از براى آنها وسیله جهاد فراهم است، ولى ما اموالى نداریم که با آن این عبادات را انجام دهیم، پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم فرمود: هر کس (از شما) صد مرتبه «اللَّه أکبر» بگوید فضیلت آن از صد بنده آزاد کردن بیشتر است، و هر کس صد مرتبه «سبحان اللَّه» بگوید أفضل است از بردن صد قربانى در حجّ، و هر کس صد مرتبه «الحمد للَّه» بگوید افضلست از فرستادن صد اسب زین دار، دهنه دار، رکاب دار، در راه حق، و هر کس صد مرتبه «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» بگوید عمل او در آن روز از تمام مردم افضل است مگر کسى که زیادتر گفته باشد، آنگاه امام فرمود: این بیانات به گوش ثروتمندان رسید، آنان نیز این اعمال را بجا آوردند پس فقرا بار دیگر نزد پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم آمدند، و گفتند یا رسول اللَّه آنچه را در ثواب این اذکار فرمودید بگوش اغنیا رسید، و آنان این ذکرها را گفتند، حضرت فرمود: این ثوابها فضل و عطاى الهى است، و به هر کس که بخواهد عنایت میفرماید و خداوند صاحب فضل و رحمت بزرگى است    منبع: ثواب الاعمال-ترجمه غفارى، صفحه : ۳۰     آرشیو بزرگوارانی که نظر داده اند   با استعانت از حجه بن الحسن این منبرک روز دوشنبه شانزدهم آبان ۱۳۹۰ در مسجد گفته شدبا ۱۴:۵۰ موضوع منبرکهای روایی | لینک ثابت

  ( به بهانه روز عرفه) حضرت امام زین العابدین علیه السلام شنید در روز عرفه صداى سائلى را که از مردم درخواست کمک مى‏نمود فرمود به او  واى بر تو آیا از غیر خدا سؤال مى‏کنى در این روز و حال آنکه امید مى‏رود در این روز براى بچه‏هاى در شکم آنکه فضل خدا شامل آنها شود و سعید شوند منبع : مفاتیح الجنان، اعمال روز عرفه  

  ( به بهانه شهادت امام باقر علیه السلام ) وَ قَالَ لَهُ نَصْرَانِیٌّ أَنْتَ بَقَرٌ قَالَ لَا أَنَا بَاقِرٌ- قَالَ أَنْتَ ابْنُ الطَّبَّاخَهِ قَالَ ذَاکَ حِرْفَتُهَا- قَالَ أَنْتَ ابْنُ السَّوْدَاءِ الزِّنْجِیَّهِ الْبَذِیَّهِ- قَالَ إِنْ کُنْتَ صَدَقْتَ غَفَرَ اللَّهُ لَهَا- وَ إِنْ کُنْتَ کَذَبْتَ غَفَرَ اللَّهُ لَکَ- قَالَ فَأَسْلَمَ النَّصْرَانِی‏ مردى مسیحی به امام باقر علیه السلام عرض کرد  تو بَقَر هستى امام فرمود: نه من باقر هستم   گفت : تو فرزند زنى آشپزى فرمود: این شغل او بوده.  گفت تو فرزند یک سیاه حبشى نابکارى؟ فرمود: اگر راست میگوئى نابکار بوده خدا از او بگذرد اگر دروغ میگوئى خدا از تو بگذرد، مسیحی  مسلمان شد منبع : بحار الأنوار، جلد  ‏۴۶، صفحه   ۲۸۹ ، باب ۶ مکارم أخلاقه و سیره و سننه و علمه و فضله و إقرار المخالف و المؤالف بجلالته

  (به بهانه ۲۵ ذی القعده روز دحوالارض ) روزه روز دحوالارض جزء ۴ روز ممتاز سال است و  در روایتى روزه‏ روز دحوالارض  مثل روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بسر آورد از براى او عبادت صد سال نوشته شود و از براى روزه‏دار این روز هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار کند و این روزى است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از براى عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیارى است   و بدان که میر داماد رحمه الله در رساله اربعه ایام خود در بیان اعمال روز دحو الارض فرموده که زیارت حضرت امام رضا علیه السلام در این روز افضل اعمال مستحبه و آکد آداب مسنونه است منبع : مفاتیح الجنان، اعمال ماه ذی القعده     و همچنین از نماز  یکشنبه ذی القعده غفلت نکنیم    

   شیخ صدوق عطر الله مرقده روایت کرده از عبد الله بن سنان که گفت حضرت صادق علیه السلام فرمود که: زود است مى‏رسد به شما شبهه پس میمانید بدون نشانه و راهنما و پیشواى هدایت کننده و نجات نمى‏یابد در آن شبهه مگر کسى که بخواند دعاى غریق را گفتم :چگونه است دعاى غریق فرمود مى‏گویى  یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ پس گفتم یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ حضرت فرمود بدرستیکه خداوند عز و جل مقلب است قلوب و ابصار را  ، لکن بگو چنانکه من مى‏گویم یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ منبع : مفاتیح الجنان، بعد از زیارت وارث و قبل از زیارت حضرت عباس   نکته ای که باید توجه داشت این است که ما اجازه ی اضافه و کم کردن دعاها را نداریم به عنوان مثال: در قرآن به سر باید بگوییم  : بفاطمه   حال برخی می گویند بفاطمه الزهرا یا باید در  قرآن به سر برای امام حسن مجتبی  بگوییم  :بالحسن   حال برخی می گویند بالحسن بن علی یا در زیارت عاشورا می گویند السلام علی الحسین  و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین و بعد اضافه می کنند : و علی انصار الحسین وگاهی می گویند:و علی العباس اخ الحسین و از این قبیل  

  خلاصه ای از اوضاع آخرالزمان در کلام رسول الله از عبد اللَّه بن عباس نقل کرده که گفت: با رسول خدا به زیارت حج رفتیم، همان حجى که بعد از آن رسول خدا از دنیا رفت، و یا به عبارت دیگر حجه الوداع- رسول خدا (ص) در کعبه را گرفت و سپس روى نازنین خود را به طرف ما کرد و فرمود: مى‏خواهید شما را خبر دهم از علامات قیامت؟ و در آن روز سلمان رضى اللَّه عنه از هر کس دیگر به آن جناب نزدیک‏تر بود، لذا او در پاسخ رسول خدا عرضه داشت: بله یا رسول اللَّه، حضرت فرمود: یکى از  علامت‏هاى قیامت این است که نماز ضایع مى‏شود- یعنى از میان مسلمین مى‏رود و از شهوات پیروى مى‏شود و مردم به سوى هواها میل مى‏کنند، مال مقامى عظیم پیدا مى‏کند و مردم آن را تعظیم مى‏کنند، دین به دنیا فروخته مى‏شود، در آن زمان است که دل افراد با ایمان در جوفشان، براى منکرات بسیارى که مى‏بینند و نمى‏توانند آن را تغییر دهند آب مى‏شود آن چنان که نمک در آب حل مى‏گردد…. اى سلمان در این هنگام چیزى از مشرق مى‏آورند و چیزى از مغرب تا امت اسلام را سرپرستى کنند، در آن روز واى به حال ناتوانان امت من، از شر شرقى و غربى‏ها و واى به حال آن شرقیان و غربیان از عذاب خدا،… در این هنگام مردان به مردان اکتفاء مى‏کنند و زنان به زنان و همانطورى که پدر و اهل خانواده نسبت به دختر غیرت به خرج مى‏دهند نسبت به پسر نیز غیرت به خرج مى‏دهند، مردان به زنان شبیه مى‏شوند و زنان به مردان و زنان بر مرکب‏ها سوار مى‏شوند که از طرف امت من لعنت خدا بر آنان باد… در این هنگام مساجد طلا کارى و زینت مى‏شود آن چنان که کلیساها و معبد یهودیان زینت مى‏شود، قرآنها به زیور آلات آرایش می شود … در آن روز مردان و پسران امت من با طلا خود را مى‏آرایند… در آن روز ربا همه جا را مى‏گیرد و یک عمل آشکار مى‏شود و معاملات با غیبت و رشوه انجام مى‏شود و دین خوار و دنیا بلند مرتبه مى‏شود… در این موقع اغنیاى امت من صرفا به منظور گردش و تفریح به حج مى‏روند و طبقه متوسط براى تجارت و فقرا به منظور خودنمایى و ریا حج مى‏روند، در این هنگام است که اقوامى قرآن را براى غیر خدا مى‏آموزند و آن را نوعى مزمار و آلت موسیقى اتخاذ مى‏کنند، اقوامى دیگر به تعلم فقه اسلامى مى‏پردازند اما براى غیر خدا در آن روزگار زنا زادگان زیاد مى‏شوند با قرآن آوازه‏خوانى مى‏کنند و بر سر دنیا سر و دست مى‏شکنند…   منبع : ترجمه المیزان، جلد ‏۵، صفحه: ۶۴۹، ذیل آیات ۵۱ تا ۵۴ سوره مائده    

  عَنْ عَبْدِاللَّهِ ابْنِ مَسْعُودٍ – رَحِمَهُ الله – اِنَّهُ فاتَتْهُ تَکْبیرَهُ الْاِفْتِتاحِ یَوْماً فَاَعْتَقَ رَقَبَهً وَ جاءَ اِلَى‏النَّبِىِّ – صلی الله علیه – فَقالَ یا رَسُولَ اللَّهِ فاتَتْنى تَکْبیرَهُ الْاِفْتِتاحِ یَوْماً فَاَعْتَقْتُ رَقَبَهً هَلْ کُنْتُ مُدْرِکاًفَضْلَها؟ فَقالَ: لا فَقالَ اِبْنُ مَسْعُودٍ ثُمَّ اَعْتِقُ اُخْرى هَلْ کُنْتُ مُدْرِکاً فَضْلَها؟ فَقالَ: لا یَابْنَ‏مَسْعُودٍ! وَ لَوْ اَنْفَقْتُ ما فِى الْاَرْضِ جَمیعاً لَمْ تَکُنْ مُدْرِکَ فَضْلِها؛   عبداللّه ابن مسعود روزى به تکبیر اوّل نماز جماعت نرسید و براى جبران ‏ثواب آن یک بنده آزاد کرد، خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله عرض کرد: یا رسول الله من به ‏تکبیر اوّل نماز جماعت نرسیدم و جهت جبران آن یک بنده آزاد کردم. آیا با این کار آن‏ ثواب را درک خواهم کرد؟ حضرت فرمود: خیر، ابن مسعود گفت: یک بنده‏ دیگر آزاد خواهم کرد آیا به ثواب خواهم رسید؟ حضرت فرمودند: خیر، اى‏ ابن مسعود اگر آنچه در زمین است در راه خدا انفاق کنی ثوابی که از دست داده ای را درک‏ نخواهى کرد.   منبع: مستدرک الوسائل،  جلد  ۱، صفحه ۴۸۸  

   حضرت صادق تشریف بردند به منزل یکى از دوستانشان یا یکى از شیعیانشان که خانه بسیار کوچک و محقرى داشت. گویا او آدمى بوده که حضرت مى‏دانسته‏اند وضعش اقتضا مى‏کند که خانه بهترى داشته باشد. حضرت فرمودند: تو چرا در این خانه زندگى مى‏کنى؟ مِنْ سَعادَهِ الْمَرْءِ سَعَهُ دارِهِ گفت: یا ابنَ رسولِ اللَّه! این خانه پدرى و آباء و اجدادى من است و دلم نمى‏خواهد از اینجا بروم. چون پدر و جدّم اینجا بوده‏اند، نمى‏خواهم از اینجا بروم. حضرت فرمودند: گیرم پدرت شعور نداشت، آیا تو هم باید اسیر بى‏شعورى پدرت باشى؟! برو براى خودت یک خانه خوب تهیه کن. منبع: مجموعه‏ آثاراستادشهیدمطهرى، جلد ‏۲۲، صفحه ۵۴۵   

    ( به بهانه میلاد امام رضا علیه السلام) ِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَ بِثَلَاثَهٍ مَقْرُونٍ بِهَا ثَلَاثَهٌ أُخْرَى- أَمَرَ بِالصَّلَاهِ وَ الزَّکَاهِ- فَمَنْ صَلَّى وَ لَمْ یُزَکِّ لَمْ تُقْبَلْ مِنْهُ صَلَاتُهُ- وَ أَمَرَ بِالشُّکْرِ لَهُ وَ لِلْوَالِدَیْنِ- فَمَنْ لَمْ یَشْکُرْ وَالِدَیْهِ لَمْ یَشْکُرِ اللَّهَ- وَ أَمَرَ بِاتِّقَاءِ اللَّهِ وَ صِلَهِ الرَّحِمِ- فَمَنْ لَمْ یَصِلْ رَحِمَهُ لَمْ یَتَّقِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ   حضرت رضا- علیه السّلام- فرمود: خداوند سه چیز را با سه چیز دیگر واجب کرده: نماز را با زکوه- هر که نماز بخواند و زکات ندهد نمازش قبول درگاه او نیست- شکر خود را با شکر پدر و مادر،- هر که از پدر و مادر قدردانى و تشکر نکند شکر خدایش قبول نشود- تقوى را با صله رحم،- آنکه با خویشان خوشرفتارى نکند تقوى ندارد-. منبع: بحار الأنوار، جلد ‏۷۱، صفحه ۶۸ ،  باب ۲ بر الوالدین و الأولاد و حقوق بعضهم على بعض و المنع من العقوق  

  عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله قَالَ : مَنْ أَکَلَ لُقْمَهَ حَرَامٍ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاهٌ أَرْبَعِینَ لَیْلَهً وَ لَمْ تُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَهٌ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً وَ کُلُّ لَحْمٍ یُنْبِتُهُ الْحَرَامُ فَالنَّارُ أَوْلَى بِهِ وَ إِنَّ اللُّقْمَهَ الْوَاحِدَهَ تُنْبِتُ اللَّحْم پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله می فرمایند:  هر که یک لقمه حرام خورد چهل روز نمازش قبول نیست و چهل صباح دعایش اجابت نشود، هر گوشتى از حرام روید دوزخ را سزد، و یک لقمه هم گوشت رویاند منبع: بحار الأنوار ، جلد‏۶۳، صفحه  ۳۱۵،  باب ۲ مدح الطعام الحلال و ذم الحرام داستان : عالمی مدتها بود در دعا حال نداشت و نیز لذت عبادت از او گرفته شده بود ,بسیار ناراحت بود . تا اینکه شبی در خواب به او الهام شد:این ثمره خرمای حرام است از خواب بیدار شد و یادش آمد روزی از مغازه ای خرما خریده است ,بعد از حساب کردن پول هنگام خروج از مغازه می بیند یکی از خرماها پوسیده که بدون اجازه صاحب مغازه آن را با خرمایی تازه عوض کرد   این لقمه باعث می شود لذت عبادت از او گرفته و دعایش مستجاب نشود  منبع : داستانها و حکایتها، نویسنده:سید مهدی شمس الدین، صفحه۹۸