منبرک های روایی

  عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله قَالَ : مَنْ أَکَلَ لُقْمَهَ حَرَامٍ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاهٌ أَرْبَعِینَ لَیْلَهً وَ لَمْ تُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَهٌ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً وَ کُلُّ لَحْمٍ یُنْبِتُهُ الْحَرَامُ فَالنَّارُ أَوْلَى بِهِ وَ إِنَّ اللُّقْمَهَ الْوَاحِدَهَ تُنْبِتُ اللَّحْم پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله می فرمایند:  هر که یک لقمه حرام خورد چهل روز نمازش قبول نیست و چهل صباح دعایش اجابت نشود، هر گوشتى از حرام روید دوزخ را سزد، و یک لقمه هم گوشت رویاند منبع: بحار الأنوار ، جلد‏۶۳، صفحه  ۳۱۵ف باب ۲ مدح الطعام الحلال و ذم الحرام داستان : عالمی مدتها بود در دعا حال نداشت و نیز لذت عبادت از او گرفته شده بود ,بسیار ناراحت بود . تا اینکه شبی در خواب به او الهام شد:این ثمره خرمای حرام است از خواب بیدار شد و یادش آمد روزی از مغازه ای خرما خریده است ,بعد از حساب کردن پول هنگام خروج از مغازه می بیند یکی از خرماها پوسیده که بدون اجازه صاحب مغازه آن را با خرمایی تازه عوض کرد   این لقمه باعث می شود لذت عبادت از او گرفته و دعایش مستجاب نشود  منبع : داستانها و حکایتها، نویسنده:سید مهدی شمس الدین، صفحه۹۸  

  (به بهانه یکشنبه ذی القعده) در روز یکشنبه ماه ذی القعده نمازى با فضیلت بسیار از رسول خدا صلى الله علیه و آله روایت کرده که خلاصه اش  آن است که هر که آن را بجا آورد  توبه‏ اش مقبول گناهش آمرزیده شود  طلبکاران او در روز قیامت از او راضى شوند  با ایمان بمیرد  دینش گرفته نشود قبرش گشاده و نورانى گردد  والدینش از او راضى گردند  مغفرت شامل حال والدین او و ذریه او گردد  توسعه رزق پیدا کند  ملک الموت با او در وقت مردن مدارا کند به آسانى جان او بیرون شود و کیفیت آن چنان است که در روز یکشنبه غسل کند و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز گزارد ( ۲ نماز دو رکعتی)در هر رکعت حمد یک مرتبه و قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ سه مرتبه و معوذتین (سوره ی ناس و فلق )یک مرتبه و بعد از اتمام چهار رکعت هفتاد مرتبه استغفار کند و بعد یک مرتبه بگوید  لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ  و بعد از آن بگوید یَا عَزِیزُ یَا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلا أَنْتَ منبع :  مفاتیح الجنان ،اعمال ماه ذی القعده  

  (به بهانه ایام شهادت امام صادق علیه السلام) حضرت صادق علیه السلام فرمود:  بین من و مردى منجم زمینى مشترک بود براى تقسیم او پیوسته تأخیر می انداخت تا ساعتى را انتخاب کند کهبه نظر خودش برایش سعید باشد و براى من نحس. بالاخره تقسیم کردیم به من قسمت خوب افتاد منجم ازناراحتى دست بر پشت دست دیگر زده گفت مثل امروز ندیده بودم. گفتم مگر از علم خود استفاده نکردى؟  گفت :من با اطلاع از علم نجوم براى شما ساعت نحس انتخاب کردم وخودم در ساعت سعد خارج شدم باز قسمت بهتر به شما افتاد. گفتم: میل دارى حدیثى که پدرم از پدر خود برایم نقل کرده برایت بگویم. پدرم گفت: پیامبر اکرم فرمود هر کس مایل است نحوست آن روزش برطرف شود اول صبح صدقه بدهد خداوند با اینصدقه نحوست آن روز را برطرف میکند و هر که مى‏خواهد نحوست شبش برطرف گردد شب را با صدقه شروع کند. گفتم من وقتى خارج شدم صدقه دادم این صدقه نفعش براى من از علم نجوم تو بهتر بود   منبع: بحار الأنوار، جلد ‏۴۷، صفحه ۵۲، باب ۴ مکارم سیره و محاسن أخلاقه و إقرار المخالفین و المؤالفین بفضله  

  (به بهانه نزدیکی به شهادت امام صادق علیه السلام) عن سفیان الثوری قال: لقیت الصّادق بن الصّادق محمّد علیهما السّلام فقلت له: یا بن رسولاللّه أوصنی، فقال لی: یا سفیان، لا مروّه لکذوب، و لا أخ لملول، و لا راحه لحسود، و لا سؤدد لسیّئ الخلق، فقلت: یا بن رسول اللّه، زدنی فقال لی: یا سفیان، ثق باللّه تکن مؤمنا، و ارضبما قسم اللّه لک تکن غنیّا، و أحسن مجاوره من جاورک تکن مسلما، و لا تصحب الفاجر فیعلّمکمن فجوره، و شاور فی أمرک الّذین یخشون اللّه عزّ و جلّ.   سفیان ثورى گوید: به حضرت صادق- علیه السّلام- عرض کردم: یابن رسول اللّه مرا نصیحتکنید، فرمود: سفیان!   دروغگو جوانمردى ندارد، زودرنج رفیق ندارد،  حسود روى آسایش ندارد،  بداخلاق مجد و بزرگى ندارد. گفتم: یا ابن رسول اللّه! بازهم بفرمایید. فرمود: سفیان  به خدا اعتماد کن، که ایمان همین است،  به داده‏ى او راضى باش که بى‏نیازى این است،  با همسایه خوشرفتارى کن تا مسلمان باشى،  با بى‏دین رفاقت نکن که فسق و فجورش را به تو مى‏آموزد،  و با مردم خدا ترس مشورت کن.   منبع: نصایح، صفحه  ۱۹۷   

  و قال صلّى اللّه علیه و آله:  من فرح بأربعه حزن فی أربعه: من فرح بطول البقاء حزن عند الموت، و من فرح بسعه البیت حزن عند ضیق القبر، ومن فرح عند المعصیه حزن عند العقوبه، و من فرح بأکل الحرام حزن عند الحساب.   پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: هر که به چهار چیز خرسند شود در چهار موقع محزون گردد: ۱٫ آن که به عمر طولانى خرسند شود هنگام مرگ اندوهگین شود، ۲٫ آن که به وسعت خانه دلخوش باشد در تنگى قبر غمگین شود، (مراد در این دو قسم آن خرسندى است که خدارا فراموش کند)، ۳٫ هر که به گناه خوشحال گردد، در وقت کیفر غصه‏دار باشد، ۴٫ و کسى که به خوردن حرام خوشدل گردد هنگام حساب محزون شود. منبع: نصایح ، صفحه۱۸۳   

    قُلِ الْحَقَّ وَ لَوْ عَلَى نَفْسِک‏  حق بگو گرچه به ضررت باشد منبع : أمالی الصدوق، صفحه ۷۲، المجلس السابع عشر   این روایت را معمولا همه ی ما بلد هستیم ، حال ببینیم چقدر به آن عمل می کنیم ، به عنوان مثال : می بیند فرزندش با دیگری دعوا می کند ….. از که حمایت می کند ؟ می بیند همسرش در حال بگو مگو با مغازه دار است ……از که حمایت می کند ؟ می فهمد در کاری اشتباه کرده ….. آیا به طرف مقابل می گوید ؟ در حال رانندگی مسیری را خلاف می آید و مردم به او اعتراض می کنند ……..می پذیرد وعذز می خواهد ؟ می بیند که موکلش خطا کار است …….آیا وکالت او را رها می کند ؟ و  … و … و …

  قال رسول الله صلی الله علیه و آله: عشر خصال عملها قوم لوط بها اهلکوا وتزیدها امتی بخله : اتیان الرجال بعضهم بعضا ، رمیهم بالجلاهق و الخذف، ولعبهم بالحَمام ، و ضرب الدفوف ، و شرب الخمور ،و قص اللحیه ،و طول الشارب ، و الصفیر ،و التصفیق ، و لباس الحریر ؛و تزیدها امتی بخله ، اتیان النساء بعضهن بعضا   پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند : ده خصلت است که به واسطه انجام آن قوم لوط هلاک شد . و امت من یکی بر آن اضافه می کنند . ۱٫     ۱٫  لواط ۲٫     ۲٫  سنگ ریزه به هم پرتاب کردن ۳٫      ۳٫  کفتر بازی ۴٫       ۴٫ دایره زدن ۵٫       ۵٫ شراب خوردن ۶٫       ۶٫ ریش تراشی ۷٫       ۷٫ بلند کردن سبیل ۸٫       ۸٫ سوت زدن ۹٫       ۹٫ کف زدن ۱۰٫    ۱۰٫ پوشیدن لباس حریر و امت من یکی به آن اضافه می کنند و آن : نزدیکی زن با زن است   منبع : الجامع الصغیر فی احادیث البشیر النذیر، اثر :سیوطی، جلد ۲، صفحه ۱۵۵، حدیث ۵۴۳۳

  پیامبر صلی الله علیه وآله به حضرت علی علیه السّلام فرمودند: یا علی هر هفت روز یک بار خود را بشوی و غسل کن در هر جمعه حتی اگر لازم شد برای تهیه آب ، غذای روزانه ات را بفروشی این کار را بکن . زیرا هیچ عمل مستحبی بهتر از غسل جمعه نیست منبع: بحار الأنوار، جلد ‏۸۶، صفحه  ۳۵۳    اصبغ بن نباته، مى‏گوید: هر گاه امیر المؤمنین علیه السّلام کسى را مى‏خواستند توبیخ کنند به او مى‏فرمودند: تو از کسى که تارک غسل جمعه است ناتوان‏تر هستى، منبع : علل الشرائع، جلد ‏۱، صفحه ۲۸۵      امام صادق علیه السّلام فرمود: هر کس غسل جمعه کند و این دعا را بخواند: «أشهد أن لا إله إلّا اللَّه وحده لا شریک له و أنّ محمّدا عبده و رسوله، اللّهمّ صلّ على محمّد و آل محمّد و اجعلنی من التّوابین، و اجعلنی من المتطهرین»  همین دعا موجب پاکسازى او از آن جمعه تا جمعه دیگر است. منبع: من لا یحضره الفقیه، جلد ‏۱، صفحه ۱۴۷   

   قال الامام الباقر علیه السلام : لَوْ یَعْلَمُ الْمُؤْمِنُ مَا لَهُ مِنَ الْجَزَاءِ فِی الْمَصَائِبِ لَتَمَنَّى أَنَّهُ قُرِّضَ بِالْمَقَارِیض‏ حضرت امام باقر علیه السلام می فرمایند : اگر مومن بداند که در مصیبتها چه اجری برای او نهفته است آرزو می کرد با قیچی ریز ریز شود منبع: میزان الحکمه، جلد ۶، صفحه۲۹۶۷، باب صبر    داستان زن ابو طلحه انصارى   ابو طلحه انصارى یکى از یاران رسول خداست، زنى با ایمان داشت به نام «ام سلیم»، این زن و شوهر، پسرى داشتند که مورد علاقه هر دو بود، ابو طلحه پسر را سخت دوست مى‏داشت، پسر بیمار شد، بیماریش شدت یافت، به مرحله‏اى رسید که ام سلیم دانست که کار پسر تمام است. ام سلیم براى این که شوهرش در مرگ فرزندش بیتابى نکند او را به بهانه‏اى به خدمت رسول اکرم صلّى اللَّه علیه و آله فرستاد و پس از چند لحظه طفل جان به جان آفرین تسلیم کرد. ام سلیم جنازه بچه را در پارچه‏اى پیچید و در یک اطاق مخفى کرد، به همه اهل خانه سپرد که حق ندارید ابو طلحه را از مرگ فرزند آگاه سازید. سپس رفت و غذایى آماده کرد و خود را نیز آراست و خوشبو نمود. ساعتى بعد که ابو طلحه آمد و وضع خانه را دگرگون یافت، پرسید: بچه چه شد؟ ام سلیم گفت: بچه آرام گرفت. ابو طلحه گرسنه بود، غذا خواست، ام سلیم غذایى که قبلا آماده کرده بود حاضر کرد و دو نفرى غذا خوردند و هم بستر شدند، ابو طلحه آرام گرفت، ام سلیم گفت: مطلبى مى‏خواهم از تو بپرسم، گفت: بپرس گفت: آیا اگر به تو اطلاع دهم که امانتى نزد ما بود و ما آن را به صاحبش رد کرده‏ایم ناراحت مى‏شوى؟ ابو طلحه گفت: نه هرگز، ناراحتى ندارد، امانت مردم را باید پس داد. ام سلیم گفت: سبحان اللَّه، باید به تو بگویم که خداوند فرزند ما را که امانت او بود از ما گرفت و برد.   ابو طلحه از بیان این زن تکان سختى خورد و گفت: به خدا قسم من از تو که مادر هستى سزاوارترم که در سوگ فرزندمان صابر باشم. از جا بلند شد، غسل کرد، دو رکعت نماز به جا آورد، به حضور رسول اکرم صلّى اللَّه علیه و آله رفت و ماجرا را از اول تا آخر براى آن حضرت شرح داد. رسول اکرم فرمودند: خداوند دیشب شما را قرین برکت قرار داد و نسل پاکیزه‏اى نصیب شما گرداند. خدا را سپاس مى‏گزارم که در امت من مانند صابره بنى اسرائیل قرار داد منبع : یکصد موضوع ۵۰۰ داستان، جلد ۱، صفحه ۵۱، بخش استقامت  

  قال علی علیه السلام اقْبَلْ عُذْرَ أَخِیکَ فَإِنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ عُذْرٌ فَالْتَمِسْ لَهُ عُذْرا حضرت علی علیه السلام می فرمایند:  عذر برادرت را بپذیر و اگر عذرى نداشت عذرى برایش بتراش. منبع: تحف العقول، صفحه ۱۸۱، آدابى که حضرت على علیه السلام به اصحاب خود آموخت     اما بعضی ها امثال من ؛ نه تنها وقتی کسی از آنان عذرخواهی می کنند نمی پذیرد ؛ بلکه به دنبال پیدا کردن نقطه ضعفی از دوستشاند که وقتی کدورتی پیدا شد آن را علم کنند       

  عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ:  أَوَّلُ مَا عُصِیَ اللَّهُ تَعَالَى بِسِتِّ خِصَالٍ حُبِّ الدُّنْیَا وَ حُبِّ الرِّئَاسَهِ وَ حُبِّ النَّوْمِ‏ وَ حُبِّ النِّسَاءِ وَ حُبِّ الطَّعَامِ‏ وَ حُبِّ الرَّاحَهِ.   امام صادق علیه السّلام فرمود: نخستین بارى که خداوند معصیت شد به خاطر شش چیز بود، ۱٫        محبت دنیا، ۲٫       حب ریاست، ۳٫       حب خواب ، ۴٫       و حب زنان، ۵٫       و حب غذا، ۶٫       و حب رفاه ، منبع: وسائل الشیعه، جلد ‏۲۰، صفحه  ۲۶، باب کراهه الإفراط فی حب النساء و تحریم حب النساء المحرمات  

  قال لقمان لابیه :  یا بنیّ، اعلم أنّی خدمت أربعمائه نبیّ و أخذت من کلامهم أربع کلمات و هی:  إذا کنت فی الصّلاه فاحفظ قلبک، و إذا کنت على المائده فاحفظ حلقک، و إذا کنت فی بیت الغیر فاحفظ عینک،  و إذا کنت بین الخلق فاحفظ لسانک.   لقمان به فرزندش فرمود:  پسرکم! بدان که من چهار صد پیغمبر را خدمت کردم و از سخنان آنان چهار جمله انتخاب کردم: ۱- در حال نماز مراقبت دلت باش  ۲- سر سفره مراقب گلو یت باش  ۳- در خانه‏ ى مردم مراقب چشمت باش   ۴- میان مردم مراقب زبانت باش ‏ منبع : تحریر المواعظ العددیه، صفحه ۳۶۶، الفصل السادس مما ورد من کلام العلماء و الحکماء  

  (به بهانه روزهای پایانی رمضان و تلنگر به بعضی ها !!! ) قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله:  سَیَأْتِی زَمَانٌ عَلَى أُمَّتِی لَا یَعْرِفُونَ الْعُلَمَاءَ إِلَّا بِثَوْبٍ حَسَنٍ وَ لَا یَعْرِفُونَ الْقُرْآنَ إِلَّا بِصَوْتٍ حَسَنٍ وَ لَا یَعْبُدُونَ اللَّهَ إِلَّا فِی شَهْرِ رَمَضَان‏    پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند:  به زودی  بر امت من می آید  زمانى که ، نشناسد عالمان را مگر به لباس نیکو ، نشناسند قرآن را مگر به آواز خوش، عبادت نکنند خدا را مگر در ماه رمضان‏ منبع : بحارالانوار، جلد ۲۲، صفحه ۴۵۴، باب۱۴   خاطره: در ابتدای ماه مبارک رمضان امسال آنقدر مسجد شلوغ شده بود که مردم در روز اول ماه رمضان در مسجدی به این بزرگی جا نشدند و بعضی در کوچه بودند ما هر چه می توانستیم جانمازها را به هم نزدیک کردیم مای خوش خیال را بگو ، فکر کرده بودیم چقدر کار فرهنگی کرده ایم که مردم اینگونه استقبال کرده اند  این جریان ادامه داشت تا اینکه کارت افطاری حرم امام رضا را آوردند و بین نماز تقسیم کردند؛ از آن روز حدودا جمعیت مسجد شد مانند قبل از رمضان کاش لااقل در رمضان ، خدا عبادت می شد !!! (توضیح : آستان قدس چند سالی است که در ماه رمضان به صورت سرزده در مساجد حاضر می شود و بین نماز گزاران کارت افطاری پخش می کند )

  (به بهانه نزدیکی به شب ۲۳ ماه رمضان)   قال علی علیه السلام:  أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله  کَانَ‏ یَطْوِی‏ فِرَاشَهُ‏ وَ یَشُدُّ مِئْزَرَهُ فِی الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ کَانَ یُوقِظُ أَهْلَهُ لَیْلَهَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ وَ کَانَ یَرُشُّ وُجُوهَ النِّیَامِ بِالْمَاءِ فِی تِلْکَ اللَّیْلَهِ  کَانَتْ فَاطِمَهُ سلام الله علیها  لَا تَدَعُ أَحَداً مِنْ أَهْلِهَا یَنَامُ تِلْکَ اللَّیْلَهَ وَ تُدَاوِیهِمْ بِقِلَّهِ الطَّعَامِ وَ تَتَأَهَّبُ لَهَا مِنَ النَّهَارِ وَ تَقُولُ مَحْرُومٌ مَنْ حُرِمَ خَیْرَهَا   حضرت علی علیه السلام می فرمایند : پیامبر خدا در دهه آخر رمضان ، بستر خود را جمع می کرد و کمرش را می بست و شب بیست و سوم ، خانواده خود را بیدار می کرد و در آن شب ، به صورت خفتگان ، آب می پاشید و فاطمه سلام الله علیها نیز نمی گذاشت کسی از اهل خانه در شب بیست و سوم بخوابد و خواب آنان را با کم خوردن درمان می کرد و از روز برای شب ، آماده می شد و می فرمود : « محروم ، کسی است که از خیر آن بی بهره بماند »   منبع: مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ‏۷ ، صفحه ۴۷۰، ۲۳ باب تعیین لیله القدر و أنها فی کل سنه و تأکد استحباب الغسل فیها و…      قال: سمعت أبا جعفر علیه السّلام یقول: إن الجهنی أتى إلى رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله فقال: یا رسول اللّه إن لی إبلا و غنما و غلمه فاحب أن تأمرنی لیله أدخل فیها فأشهد الصلاه و ذلک فی شهر رمضان. فدعاه رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله فساره فی اذنه، قال: فکان الجهنی إذا کانت لیله ثلاث و عشرین دخل بإبله و غنمه و أهله و ولده و غلمته، فکان تلک اللیله لیله ثلاث و عشرین بالمدینه فإذا أصبح خرج بأهله و غنمه و إبله إلى مکانه، و اسم الجهنی عبد الرحمن بن أنیس الأنصاری. راوى گفت: از امام باقر علیه السّلام شنیدم مى‏فرمود: جهنى پیش رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله آمد و گفت: یا رسول اللَّه، من شترها، گوسفندها و غلامانى دارم، مى‏خواهم دستور بفرمایید شبى در ماه مبارک رمضان داخل مدینه شوم و در نماز جماعت شما حضور یابم، حضرت او را نزدیکتر فراخواند در گوشى با او حرف زد. جهنى شب بیست و سوم [ماه مبارک رمضان‏] با شتران، گوسفندان و غلامان و زن و فرزندان داخل مدینه مى‏شد صبحگاهان از مدینه خارج مى‏شد و به محل خود مى‏رفت، اسم جهنى عبد الرحمن بن انیس انصارى است منبع: مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۷ ، صفحه  ۴۷۰، ۲۳ باب تعیین لیله القدر و أنها فی کل سنه و تأکد استحباب الغسل فیها و…   عَنْ جَمِیلٍ وَ هِشَامٍ وَ حَفْصٍ قَالُوا مَرِضَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَرَضاً شَدِیداً فَلَمَّا کَانَ‏ لَیْلَهُ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ أَمَرَ مَوَالِیَهُ فَحَمَلُوهُ إِلَى الْمَسْجِدِ فَکَانَ فِیهِ لَیْلَتَهُ. به نقل از جمیل و هشام و حفض : امام صادق علیه السلام به سختی بیمار شد . چون شب بیست و سوم فرا رسید ،  به غلامان خود دستور داد او را به مسجد بردند و آن شب را در مسجد بود منبع: بحار الأنوار، جلد  ‏۹۵، صفحه  ۱۶۹، ذکر ما نختار روایته من فضل المهاجره إلى الحسین صلوات الله علیه فی العشر الأواخر من شهر رمضان   و در پایان مرحوم علامه مجلسی می گوید: اکثر احادیث معتبر دلالت دارد که شب بیست و سوم ، شب قدر است منبع : زاد المعاد،صفحه ۱۸۷

(به بهانه شهادت حضرت علی علیه السلام ) أُوصِیکُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَلَّا تَبْغِیَا الدُّنْیَا وَ إِنْ بَغَتْکُمَا وَ لَا تَأْسَفَا عَلَى شَیْ‏ءٍ مِنْهَا زُوِیَ عَنْکُمَا وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ وَ کُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُمْ وَ صَلَاحِ ذَاتِ بَیْنِکُمْ فَإِنِّی سَمِعْتُ جَدَّکُمَا ص یَقُولُ صَلَاحُ ذَاتِ الْبَیْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّهِ الصَّلَاهِ وَ الصِّیَامِ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْأَیْتَامِ فَلَا تُغِبُّوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لَا یَضِیعُوا بِحَضْرَتِکُمْ‏ذوَ اللَّهَ اللَّهَ فِی جِیرَانِکُمْ فَإِنَّهُمْ وَصِیَّهُ نَبِیِّکُمْ مَا زَالَ یُوصِی بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهُ سَیُوَرِّثُهُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْقُرْآنِ لَا یَسْبِقُکُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَیْرُکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الصَّلَاهِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِینِکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی بَیْتِ رَبِّکُمْ لَا تُخَلُّوهُ مَا بَقِیتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِکَ لَمْ تُنَاظَرُوا وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْجِهَادِ بِأَمْوَالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ أَلْسِنَتِکُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ عَلَیْکُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ التَّبَاذُلِ وَ إِیَّاکُمْ وَ التَّدَابُرَ وَ التَّقَاطُعَ لَا تَتْرُکُوا ۶ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَیُوَلَّى عَلَیْکُمْ [أَشْرَارُکُمْ شِرَارُکُمْ ثُمَّ تَدْعُونَ فَلَا یُسْتَجَابُ لَکُمْ ثُمَّ قَالَ یَا بَنِی عَبْدِ الْمُطَّلِبِ لَا أُلْفِیَنَّکُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ الْمُسْلِمِینَ خَوْضاً تَقُولُونَ قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ [قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ أَلَا لَا تَقْتُلُنَّ بِی إِلَّا قَاتِلِی انْظُرُوا إِذَا أَنَا مِتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هَذِهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَهً بِضَرْبَهٍ وَ لَا تُمَثِّلُوا بِالرَّجُلِ فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ إِیَّاکُمْ وَ الْمُثْلَهَ وَ لَوْ بِالْکَلْبِ الْعَقُور    (وصیّت امام علیه السلام به حسن و حسین علیهما السّلام پس از ضربت ابن ملجم که لعنت خدا بر او باد مى‏باشد که در ماه رمضان سال ۴۰ هجرى در شهر کوفه مطرح فرمود)  شما را به ترس از خدا سفارش مى‏کنم، به دنیا پرستى روى نیاورید، گر چه به سراغ شما آید، و بر آنچه از دنیا از دست مى‏دهید اندوهناک مباشید، حق را بگویید، و براى پاداش الهى عمل کنید و دشمن ستمگر و یاور ستمدیده باشید. شما را، و تمام فرزندان و خاندانم را، و کسانى را که این وصیّت به آنها مى‏رسد، به ترس از خدا، و نظم در امور زندگى، و ایجاد صلح و آشتى در میانتان سفارش مى‏کنم، زیرا من از جدّ شما پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شنیدم که مى‏فرمود: «اصلاح دادن بین مردم از نماز و روزه یک سال برتر است». خدا را! خدا را! در باره یتیمان، نکند آنان گاهى سیر و گاه گرسنه بمانند، و حقوقشان ضایع گردد!  خدا را! خدا را! در باره همسایگان، حقوقشان را رعایّت کنید که وصیّت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شماست، همواره به خوشرفتارى با همسایگان سفارش مى‏کرد تا آنجا که گمان بردیم براى آنان ارثى معیّن خواهد کرد. خدا را! خدا را! در باره قرآن، مبادا دیگران در عمل کردن به دستوراتش از شما پیشى گیرند. خدا را! خدا را! در باره نماز، چرا که ستون دین شماست. خدا را! خدا را! در باره خانه خدا، تا هستید آن را خالى مگذارید، زیرا اگر کعبه خلوت شود، مهلت داده نمى‏شوید. خدا را! خدا را! در باره جهاد با اموال و جانها و زبان‏هاى خویش در راه خدا. بر شما باد به پیوستن با یکدیگر، و بخشش همدیگر، مبادا از هم روى گردانید، و پیوند دوستى را از بین ببرید. امر به معروف و نهى از منکر را ترک نکنید که بدهاى شما بر شما مسلّط مى‏گردند، آنگاه هر چه خدا را بخوانید جواب ندهد! (سپس فرمود). اى فرزندان عبد المطلّب: مبادا پس از من دست به خون مسلمین فرو برید [و دست به کشتار بزنید] و بگویید، امیر مؤمنان کشته شد، بدانید جز کشنده من کسى دیگر نباید کشته شود. درست بنگرید! اگر من از ضربت او مردم، او را تنها یک ضربت بزنید، و دست و پا و دیگر اعضاى او را مبرید، من از رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شنیدم که فرمود: «بپرهیزید از بریدن اعضاى مرده، هر چند سگ دیوانه باشد». منبع : نهج البلاغه، نامه ۴۷