عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ:
أَوَّلُ مَا عُصِیَ اللَّهُ تَعَالَى بِسِتِّ خِصَالٍ
حُبِّ الدُّنْیَا
وَ حُبِّ الرِّئَاسَهِ
وَ حُبِّ النَّوْمِ
وَ حُبِّ النِّسَاءِ
وَ حُبِّ الطَّعَامِ
وَ حُبِّ الرَّاحَهِ.
امام صادق علیه السّلام فرمود: نخستین بارى که خداوند معصیت شد به خاطر شش چیز بود،
۱٫ محبت دنیا،
۲٫ حب ریاست،
۳٫ حب خواب ،
۴٫ و حب زنان،
۵٫ و حب غذا،
۶٫ و حب رفاه ،
منبع: وسائل الشیعه، جلد ۲۰، صفحه ۲۶، باب کراهه الإفراط فی حب النساء و تحریم حب النساء المحرمات
قال لقمان لابیه :
یا بنیّ، اعلم أنّی خدمت أربعمائه نبیّ و أخذت من کلامهم أربع کلمات و هی:
إذا کنت فی الصّلاه فاحفظ قلبک،
و إذا کنت على المائده فاحفظ حلقک،
و إذا کنت فی بیت الغیر فاحفظ عینک،
و إذا کنت بین الخلق فاحفظ لسانک.
لقمان به فرزندش فرمود:
پسرکم! بدان که من چهار صد پیغمبر را خدمت کردم و از سخنان آنان چهار جمله انتخاب کردم:
۱- در حال نماز مراقبت دلت باش
۲- سر سفره مراقب گلو یت باش
۳- در خانه ى مردم مراقب چشمت باش
۴- میان مردم مراقب زبانت باش
منبع : تحریر المواعظ العددیه، صفحه ۳۶۶، الفصل السادس مما ورد من کلام العلماء و الحکماء
(به بهانه روز قدس )
سؤال: آیا در قرآن، دلیلى براى شرکت در راهپیمایى و تظاهرات داریم؟
پاسخ: خداوند در قرآن مىفرماید:
«ولایَطؤون مَوطئاً یَغیظُ الکفّار … الّا کُتب لهم به عَملٌ صالح» « سوره توبه، آیه ۱۲۰»
هیچ حرکت دسته جمعى که کفّار را عصبانى کند، صورت نمىگیرد مگر این که براى آن، پاداش عمل صالح ثبت مىشود.
آرى، راهپیمایىهایى که دشمنان اسلام و مسلمین را عصبانى کند، عمل صالح است.
این راهپیمایىها (بخصوص آنگاه که از طریق وسایل ارتباطى و ماهوارهها منعکس مىشود) اگر براى اهداف مقدسى صورت گیرد، نوعى حضور در صحنه، عبادت دسته جمعى و امر به معروف و نهى از منکر عملى و عامل تقویت روحیّه مردم و تهدید دشمن است.
منبع : کتاب پرسش هاى مهم، پاسخ هاى کوتاه
(تمثیلات)
حجه الاسلام قرائتی
صفحه :۹۸
(به بهانه روزهای پایانی رمضان و تلنگر به بعضی ها !!! )
قَالَ النَّبِیُّ صلی الله علیه و آله:
سَیَأْتِی زَمَانٌ عَلَى أُمَّتِی لَا یَعْرِفُونَ الْعُلَمَاءَ إِلَّا بِثَوْبٍ حَسَنٍ وَ لَا یَعْرِفُونَ الْقُرْآنَ إِلَّا بِصَوْتٍ حَسَنٍ وَ لَا یَعْبُدُونَ اللَّهَ إِلَّا فِی شَهْرِ رَمَضَان
پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند:
به زودی بر امت من می آید زمانى که ،
نشناسد عالمان را مگر به لباس نیکو ،
نشناسند قرآن را مگر به آواز خوش،
عبادت نکنند خدا را مگر در ماه رمضان
منبع : بحارالانوار، جلد ۲۲، صفحه ۴۵۴، باب۱۴
خاطره:
در ابتدای ماه مبارک رمضان امسال آنقدر مسجد شلوغ شده بود که مردم در روز اول ماه رمضان در مسجدی به این بزرگی جا نشدند و بعضی در کوچه بودند
ما هر چه می توانستیم جانمازها را به هم نزدیک کردیم
مای خوش خیال را بگو ، فکر کرده بودیم چقدر کار فرهنگی کرده ایم که مردم اینگونه استقبال کرده اند
این جریان ادامه داشت تا اینکه کارت افطاری حرم امام رضا را آوردند و بین نماز تقسیم کردند؛ از آن روز حدودا جمعیت مسجد شد مانند قبل از رمضان
کاش لااقل در رمضان ، خدا عبادت می شد !!!
(توضیح : آستان قدس چند سالی است که در ماه رمضان به صورت سرزده در مساجد حاضر می شود و بین نماز گزاران کارت افطاری پخش می کند )
(به بهانه نزدیکی به شب ۲۳ ماه رمضان)
قال علی علیه السلام:
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله کَانَ یَطْوِی فِرَاشَهُ وَ یَشُدُّ مِئْزَرَهُ فِی الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ کَانَ یُوقِظُ أَهْلَهُ لَیْلَهَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ وَ کَانَ یَرُشُّ وُجُوهَ النِّیَامِ بِالْمَاءِ فِی تِلْکَ اللَّیْلَهِ کَانَتْ فَاطِمَهُ سلام الله علیها لَا تَدَعُ أَحَداً مِنْ أَهْلِهَا یَنَامُ تِلْکَ اللَّیْلَهَ وَ تُدَاوِیهِمْ بِقِلَّهِ الطَّعَامِ وَ تَتَأَهَّبُ لَهَا مِنَ النَّهَارِ وَ تَقُولُ مَحْرُومٌ مَنْ حُرِمَ خَیْرَهَا
حضرت علی علیه السلام می فرمایند :
پیامبر خدا در دهه آخر رمضان ، بستر خود را جمع می کرد و کمرش را می بست و شب بیست و سوم ، خانواده خود را بیدار می کرد و در آن شب ، به صورت خفتگان ، آب می پاشید و فاطمه سلام الله علیها نیز نمی گذاشت کسی از اهل خانه در شب بیست و سوم بخوابد و خواب آنان را با کم خوردن درمان می کرد و از روز برای شب ، آماده می شد و می فرمود : « محروم ، کسی است که از خیر آن بی بهره بماند »
منبع: مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۷ ، صفحه ۴۷۰، ۲۳ باب تعیین لیله القدر و أنها فی کل سنه و تأکد استحباب الغسل فیها و…
قال: سمعت أبا جعفر علیه السّلام یقول: إن الجهنی أتى إلى رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله فقال: یا رسول اللّه إن لی إبلا و غنما و غلمه فاحب أن تأمرنی لیله أدخل فیها فأشهد الصلاه و ذلک فی شهر رمضان. فدعاه رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله فساره فی اذنه، قال: فکان الجهنی إذا کانت لیله ثلاث و عشرین دخل بإبله و غنمه و أهله و ولده و غلمته، فکان تلک اللیله لیله ثلاث و عشرین بالمدینه فإذا أصبح خرج بأهله و غنمه و إبله إلى مکانه، و اسم الجهنی عبد الرحمن بن أنیس الأنصاری.
راوى گفت: از امام باقر علیه السّلام شنیدم مىفرمود: جهنى پیش رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله آمد و گفت:
یا رسول اللَّه، من شترها، گوسفندها و غلامانى دارم، مىخواهم دستور بفرمایید شبى در ماه مبارک رمضان داخل مدینه شوم و در نماز جماعت شما حضور یابم، حضرت او را نزدیکتر فراخواند در گوشى با او حرف زد. جهنى شب بیست و سوم [ماه مبارک رمضان] با شتران، گوسفندان و غلامان و زن و فرزندان داخل مدینه مىشد صبحگاهان از مدینه خارج مىشد و به محل خود مىرفت، اسم جهنى عبد الرحمن بن انیس انصارى است
منبع: مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۷ ، صفحه ۴۷۰، ۲۳ باب تعیین لیله القدر و أنها فی کل سنه و تأکد استحباب الغسل فیها و…
عَنْ جَمِیلٍ وَ هِشَامٍ وَ حَفْصٍ قَالُوا مَرِضَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مَرَضاً شَدِیداً فَلَمَّا کَانَ لَیْلَهُ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ أَمَرَ مَوَالِیَهُ فَحَمَلُوهُ إِلَى الْمَسْجِدِ فَکَانَ فِیهِ لَیْلَتَهُ.
به نقل از جمیل و هشام و حفض : امام صادق علیه السلام به سختی بیمار شد . چون شب بیست و سوم فرا رسید ، به غلامان خود دستور داد او را به مسجد بردند و آن شب را در مسجد بود
منبع: بحار الأنوار، جلد ۹۵، صفحه ۱۶۹، ذکر ما نختار روایته من فضل المهاجره إلى الحسین صلوات الله علیه فی العشر الأواخر من شهر رمضان
و در پایان مرحوم علامه مجلسی می گوید:
اکثر احادیث معتبر دلالت دارد که شب بیست و سوم ، شب قدر است
منبع : زاد المعاد،صفحه ۱۸۷
(به بهانه شهادت حضرت علی علیه السلام )
أُوصِیکُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَلَّا تَبْغِیَا الدُّنْیَا وَ إِنْ بَغَتْکُمَا وَ لَا تَأْسَفَا عَلَى شَیْءٍ مِنْهَا زُوِیَ عَنْکُمَا وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ وَ کُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُمْ وَ صَلَاحِ ذَاتِ بَیْنِکُمْ فَإِنِّی سَمِعْتُ جَدَّکُمَا ص یَقُولُ صَلَاحُ ذَاتِ الْبَیْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّهِ الصَّلَاهِ وَ الصِّیَامِ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْأَیْتَامِ فَلَا تُغِبُّوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لَا یَضِیعُوا بِحَضْرَتِکُمْذوَ اللَّهَ اللَّهَ فِی جِیرَانِکُمْ فَإِنَّهُمْ وَصِیَّهُ نَبِیِّکُمْ مَا زَالَ یُوصِی بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهُ سَیُوَرِّثُهُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْقُرْآنِ لَا یَسْبِقُکُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَیْرُکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الصَّلَاهِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِینِکُمْ وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی بَیْتِ رَبِّکُمْ لَا تُخَلُّوهُ مَا بَقِیتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِکَ لَمْ تُنَاظَرُوا وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی الْجِهَادِ بِأَمْوَالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ أَلْسِنَتِکُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ عَلَیْکُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ التَّبَاذُلِ وَ إِیَّاکُمْ وَ التَّدَابُرَ وَ التَّقَاطُعَ لَا تَتْرُکُوا ۶ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَیُوَلَّى عَلَیْکُمْ [أَشْرَارُکُمْ شِرَارُکُمْ ثُمَّ تَدْعُونَ فَلَا یُسْتَجَابُ لَکُمْ ثُمَّ قَالَ یَا بَنِی عَبْدِ الْمُطَّلِبِ لَا أُلْفِیَنَّکُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ الْمُسْلِمِینَ خَوْضاً تَقُولُونَ قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ [قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ أَلَا لَا تَقْتُلُنَّ بِی إِلَّا قَاتِلِی انْظُرُوا إِذَا أَنَا مِتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هَذِهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَهً بِضَرْبَهٍ وَ لَا تُمَثِّلُوا بِالرَّجُلِ فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ إِیَّاکُمْ وَ الْمُثْلَهَ وَ لَوْ بِالْکَلْبِ الْعَقُور
(وصیّت امام علیه السلام به حسن و حسین علیهما السّلام پس از ضربت ابن ملجم که لعنت خدا بر او باد مىباشد که در ماه رمضان سال ۴۰ هجرى در شهر کوفه مطرح فرمود)
شما را به ترس از خدا سفارش مىکنم، به دنیا پرستى روى نیاورید، گر چه به سراغ شما آید، و بر آنچه از دنیا از دست مىدهید اندوهناک مباشید، حق را بگویید، و براى پاداش الهى عمل کنید و دشمن ستمگر و یاور ستمدیده باشید.
شما را، و تمام فرزندان و خاندانم را، و کسانى را که این وصیّت به آنها مىرسد، به ترس از خدا، و نظم در امور زندگى، و ایجاد صلح و آشتى در میانتان سفارش مىکنم، زیرا من از جدّ شما پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شنیدم که مىفرمود: «اصلاح دادن بین مردم از نماز و روزه یک سال برتر است».
خدا را! خدا را! در باره یتیمان، نکند آنان گاهى سیر و گاه گرسنه بمانند، و حقوقشان ضایع گردد!
خدا را! خدا را! در باره همسایگان، حقوقشان را رعایّت کنید که وصیّت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شماست، همواره به خوشرفتارى با همسایگان سفارش مىکرد تا آنجا که گمان بردیم براى آنان ارثى معیّن خواهد کرد.
خدا را! خدا را! در باره قرآن، مبادا دیگران در عمل کردن به دستوراتش از شما پیشى گیرند.
خدا را! خدا را! در باره نماز، چرا که ستون دین شماست.
خدا را! خدا را! در باره خانه خدا، تا هستید آن را خالى مگذارید، زیرا اگر کعبه خلوت شود، مهلت داده نمىشوید.
خدا را! خدا را! در باره جهاد با اموال و جانها و زبانهاى خویش در راه خدا.
بر شما باد به پیوستن با یکدیگر، و بخشش همدیگر، مبادا از هم روى گردانید، و پیوند دوستى را از بین ببرید. امر به معروف و نهى از منکر را ترک نکنید که بدهاى شما بر شما مسلّط مىگردند، آنگاه هر چه خدا را بخوانید جواب ندهد! (سپس فرمود).
اى فرزندان عبد المطلّب: مبادا پس از من دست به خون مسلمین فرو برید [و دست به کشتار بزنید] و بگویید، امیر مؤمنان کشته شد، بدانید جز کشنده من کسى دیگر نباید کشته شود. درست بنگرید! اگر من از ضربت او مردم، او را تنها یک ضربت بزنید، و دست و پا و دیگر اعضاى او را مبرید، من از رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شنیدم که فرمود: «بپرهیزید از بریدن اعضاى مرده، هر چند سگ دیوانه باشد».
منبع : نهج البلاغه، نامه ۴۷
(به بهانه خشکسالی در سومالی )
فیما رواه الإمام الصّادق: من أصبح لا یهتمّ بأمور المسلمین فلیس منهم. و من سمع رجلا ینادی: یا للمسلمین! فلم یجبه فلیس بمسلم.
پیامبر «صلی الله علیه و آله »- به روایت امام صادق:
کسى که بامداد برخیزد بىآنکه به فکر سر و سامان دادن به کارهاى مسلمانان باشد، مسلمان نیست. و کسى که فریاد «مسلمانان به دادم برسید!» را از کسى بشنود و اجابت نکند مسلمان نیست.
النبی « صلی الله علیه و آله »: ما آمن بی من بات شبعان و جاره طاوی؛ ما آمن بی من بات کاسیا و جاره عاری.
پیامبر « صلی الله علیه و آله »:
آنکه سیر بخوابد در حالى که همسایهاش گرسنه است، به من ایمان نیاورده است. و آن کس که پوشیده بخوابد در حالى که همسایهاش برهنه باشد، به من ایمان نیاورده است.
منبع :
الحیاه با ترجمه احمد آرام،
جلد ۱،
صفحه : ۴۱۷
نکته : بیاییم امشب که شب شهادت حضرت علی است کمی هم به فکر مردم مظلوم سومالی باشیم
بیاییم درآمد یک روزمان را به آنان اختصاص دهیم
من امشب ۷ جا منبر دارم پول همه ی آنان را به مردم سومالی اختصاص می دهم !!! (تف به ریا )
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (١)
اى کسانی که ایمان آورده اید ! بر خدا و رسولش پیشى نگیرید و از خدا بترسید که او شنواى داناست. (۱)
سوره حجرات آیه ۱
انسان نباید در هیچ کاری جلوتر از پیامبر و خدا قرار بگیرد به عنوان مثال:
زیارت عاشورا می خواند و در هنگام سلامها می گوید: السلام علی العباس و یا می گوید: السلام علی الانصار الحسین ( در حالی که در متن زیارت اینگونه نیست )
می گوید به نطر من فلان موضوع نباید در قرآن می آمد یا اگر فلان بحث می آمد بهتر بود
در هنگام قرآن به سر گرفتن , بعضی از فرازها را اضافه و کم می کند مثلا می گوید : بفاطمه الزهرا در حالی که بفاطمه آمده است
و
.
.
.
(به بهانه نزدیکی به شبهای قدر )
عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله قَالَ :
قَالَ مُوسَى إِلَهِی أُرِیدُ قُرْبَکَ قَالَ قُرْبِی لِمَنِ اسْتَیْقَظَ لَیْلَهَ الْقَدْرِ
قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ رَحْمَتَکَ قَالَ رَحْمَتِی لِمَنْ رَحِمَ الْمَسَاکِینَ لَیْلَهَ الْقَدْرِ
قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ الْجَوَازَ عَلَى الصِّرَاطِ قَالَ ذَلِکَ لِمَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَهٍ لَیْلَهَ الْقَدْرِ
قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ مِنْ أَشْجَارِ الْجَنَّهِ وَ ثِمَارِهَا قَالَ ذَلِکَ لِمَنْ سَبَّحَ تَسْبِیحَهً فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ
قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ النَّجَاهَ مِنَ النَّارِ قَالَ ذَلِکَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ
قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ رِضَاکَ قَالَ رِضَایَ لِمَنْ صَلَّى رَکْعَتَیْنِ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند : حضرت موسی در مناجات خود به خدا عرضه داشت :
خداوندا ! مىخواهم به تو نزدیک شوم، فرمود: قرب من در بیداری شب قدر است
گفت: خداوندا! رحمتت را مىخواهم، فرمود: رحمتم در ترحم و رحم کردن به مساکین در شب قدر است
گفت: خداوندا ! جواز عبوراز صراط را مىخواهم ,فرمود: رمز عبور از صراط,صدقه دادن در شب قدر است
گفت:خداوندا!بهشت و نعمتهایش را مىخواهم،فرمود:رسیدن به آن درگروی تسبیح گفتن درشب قدراست
گفت: خداوندا! رهایى از جهنم و غذابش را مىخواهم ،فرمود:رمز نجات از دوزخ , استقفار در شب قدر است
گفت: خداوندا رضای تو را مىخواهم، فرمود: رضای من در خواندن دو رکعت نماز در شب قدر است
منبع : وسائل الشیعه، جلد ۸، صفحه ۲۰
( به بهانه قحطی در سومالی )
وَ لا تُطِعْ کُلَّ حَلاَّفٍ مَهینٍ – هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمیمٍ – مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثیمٍ
و از کسى که بسیار سوگند یاد مىکند و پست است اطاعت مکن – کسى که بسیار عیبجوست و به سخن چینى آمد و شد مىکند – و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است؛
سوره مبارکه قلم آیات ۱۰ تا ۱۲
نکته ای که باید دقت داشت این است که خداوند پیامبرش را از پیروی با چند گروه باز میدارد که یکی از آنان (مناع الخیر ) است یعنی کسی که دیگران را از کار خیر باز می دارد
به عنوان مثال :
می خواهد دخترش را به یک طلبه یا دانشجو دهد …………می گوید چرا دو دستی دخترت را بدبخت می کنی , کمی صبر کن و او را به یک پولدار بده
می خواهد به مردم مضلوم سومالی یا … کمک کند ……….می گوید چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است ( یعنی تا ما در کشورمان مستمند داریم , چرا به دیگران کمک می کنی ) کسی نیست به این مانع الخیر بگوید آیا اگر او به سومالی یا … کمک نکند ؛ مگر قرار است به دیگران کمک کند و یا اگر به کشور دیگر کمک کند مگر دیگر به هموطنان خود کمک نمی کند و از همه مهمتر
مگر اسلام مرز دارد ( باید دید چه کسی نیازش فوریتر است )
خاطره :
مدتی پیش در بین نماز ظهر و عصر در مسجد درباره کمک به سیل زدگان پاکستان صحبت می کردم . شخصی به عنوان اعتراض داد زد که ” چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است “
من هم گفتم : “حرف ایشان درست است ؛ حال ایشان الان بلند می شود و می آید و مقداری پول برای کمک به مستضعفین مشهد می دهد “
بنده ی خدا سرخ شد و باز من گفتم :” شما که به مردم شهر خود کمک نمی کنی , چرا مانع از کمک برای دیگران می شوی “
«« البته شما هیچ گاه اینگونه برخورد نکنید ولی گاه باید انسان محکم از اسلام دفاع کند »»
این مطلب استثناءاً بیش از منبرک است برای خودش منبریست
روز گذشته امام جماعت مسجد خاتم الانبیاء جنت مشهد با تعطیل نمودن تفسیر بعد از نمازعصر به پاسخ گویی به شبهات روزنامه ایران پرداخت که بخشی از آن در ذیل آمده است :
روزنامه ایران سابقه دیرینه ای در دشمنی با حجاب خصوصا چادر دارد به عنوان نمونه :
آقای مهدی کلهر مشاور معزول رئیس محترم جمهور آقای احمدی نژاد در ویژه نامه روزنامه ایران با عنوان خاتون که شنبه ۲۲مرداد منتشر شد در پاسخ به این سوال که “چادر مشکی از چه زمانی وارد ایران شد؟” گفت :
از سفرهای اروپایی ناصر الدین شاه. شب که به مجلس عیاشی در اروپا می‌رفت، می‌دید آنجا لباس مردها مشکی است. کلاه سیلندری مردها مشکی است و زن‌ها هم با لباس مشکی می‌ایند. این به نظرش آمد که یک نوع سنگینی و وقار دارد وگرنه در اسلام به صراحت داریم که رنگ تیره مکروه است. این رنگ مشکی متکبرانه را ناصرالدین شاه آورد. خدالعنتش کند. همین‌جور آتش به قبرش ببارد. خیلی مرد ملعونی است
این نوع حمله به حجاب و رنگ مشکی تازگی ندارد
در ۱۱ سال پیش در همین روزنامه ( ایران ) در شماره ۱۵۱۰ به تاریخ ۱۴/۲/۷۹ با خانم زهرا رهنورد که در آن دوران ریاست دانشگاه الزهرا را عهده دار بودندمصاحبه ای ترتیب می دهد ؛ در بخشی از این مصاحبه آمده است :
( به بهانه ۱۰ رمضان رحلت حضرت خدیجه سلام الله علیها )
نزل جبریل (علیه السّلام) على النبیّ (صلّى اللّه علیه و آله) فقصّ علیه ما أرسل به، و جلس یحدّث رسول اللّه- صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-: إذ مرّت خدیجه فقال جبریل: من هذه یا محمّد؟ قال: هذه صدّیقه أمّتی؛ قال جبریل: إنّ معی إلیها رساله من الربّ- عزّ و جلّ- تقرئها السّلام و تبشّرها ببیت فی الجنّه من قصب بعید من اللّهب، لا لغب فیه و لا وصب
جبرئیل برسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرود آمد و آن چه که براى او فرستاده شده بود بیان کرد و برسول خدا (صلی الله علیه و آله) حدیث مىگفت.
آن گاه خدیجه عبور کرد جبرئیل گفت اى محمد (صلی الله علیه و آله) این کیست؟ فرمود این راستگوترین امت من است جبرئیل گفت که از طرف خداى توانا و با عظمت بوسیله من باو پیامى هست، باو سلام برسان و بخانهاى در بهشت از مروارید به او مژده ده که دور از شعله آتش و در او خستگى و بیمارى نیست
منبع: روضه الواعظین-ترجمه مهدوى دامغانى، صفحه ۴۳۸ ، مجلس سى و دوم در مناقب آل محمد علیهم السلام
وَ رُوِیَ أَنَّ جَبْرَئِیلَ أَتَى النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله فَسَأَلَ عَنْ خَدِیجَهَ فَلَمْ یَجِدْهَا فَقَالَ إِذَا جَاءَتْ فَأَخْبِرْهَا أَنَّ رَبَّهَا یُقْرِئُهَا السَّلَامَ
و روایت شده است که جبرئیل به حضور پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و در مورد خدیجه (سلام الله علیها) سؤال کرد و در آن هنگام خدیجه در خانه نبود. جبریل فرمود: چون خدیجه آمد به او خبر بده که خدایش به او سلام مىرساند
منبع: بحارالأنوار، جلد۱۶، صفحه ۸ ، باب ۵- تزوجه ص بخدیجه رضی الله عنها
حال انسان باید فکر کند که خدیجه سلام الله علیها چه کرده ، که به این جایگاه رسیده است
قَالُواْ رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَ کُنَّا قَوْمًا ضَالِّینَ(۱۰۶)
رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنهْا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ(۱۰۷)
قَالَ اخْسَواْ فِیهَا وَ لَا تُکلَّمُونِ(۱۰۸)
…
فَاّتخَّذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتىَّ أَنسَوْکُمْ ذِکْرِى وَ کُنتُم مِّنهمْ تَضْحَکُونَ(۱۱۰) سوره مومنون
مىگویند: «پروردگارا! بدبختى ما بر ما چیره شد، و ما قوم گمراهى بودیم! (۱۰۶)
پروردگارا! ما را از این (دوزخ) بیرون آر، اگر بار دیگر تکرار کردیم قطعاً ستمگریم (و مستحق عذاب)!» (۱۰۷)
(خداوند) مىگوید: «دور شوید در دوزخ، و با من سخن مگویید! (۱۰۸)
…
شما مومنان را به باد مسخره گرفتید تا شما را از یاد من غافل کردند و شما به آنان مىخندیدید! (۱۱۰)
نکته :
مطابق این آیه مسبب دوزخی شدن برخی از انسانها ، مسخره کردن مومنان است .
به عنوان مثال:
کسانی را که روزه گرفته اند ، مسخره می کنند
به کسانی که نماز می خوانند نیشخند می زنند
با حجاب ها را به باد انتقاد می گیرند
به کسانی که خمس مالشان را می دهند ساده می گویند
آنان را که ریش می گذارند ، اُمُل خطاب می کنند
به آنانی که ربا نمی دهند و نمی گیرند ، ساده می گویند
.
.
.
در یک کلام مو منین را ، به جهت ایمانشان مسخره می کنند
طبق این آیات خداوند ابتدا آنان را سگ خطاب می کند ( اخسوا کلامی است که به سگ می گویند ) و با آنان سخن نمی گوید
و إذا رأیت الناس یشتغلون بعیوب الناس فاشتغل أنت بعیوب نفسک.
و إذا رأیت الناس یشتغلون بتزیین الدّنیا فاشتغل أنت بتزیین الآخره.
۳٫ هنگامى که مردم را مشغول عیبجویى دیگران بینى، تو در فکر عیوب خود باش
توضیح : مانند برخی که
· اگر ببینند کسی ماشینش را بد جایی پارک کرده , به او بد و بیراه می گویند ؛ اما اینکار را هر روز خود انجام می دهند
· خود سوار ماشین تک سرنشینند و به دیگر ماشین ها می گوییند تک سرنشین
· خود مجالس پر خرج می گیرند,بقیه که اینگونه مجالسی می گیرند, ملامت می کنند
· دائما غیبت می کنند , اما تا بفهمند دیگران یک غیبتی کرده اند , از کوره در میروند
· حجابشان را رعایت نمی کنند , می گویند چه فسادی در جامعه شده است
· و . . .
۴٫ وقتى که دیدى همه سرگرم تزیین دنیا هستند، تو به زینت آخرت پرداز؛
مردم به فکر ساختن خانه های دنیایند , ما باید به فکر ساختن خانه آخرت باشیم
منبع: تحریر المواعظ العددیه صفحه ۴۳۱ و کتاب نصایح صفحه ۲۴۹
قال النبیّ (صلی الله علیه و آله) : یا علیّ، ترید ستّمائه ألف شاه أو ستمائه ألف دینار أو ستّمائه ألف کلمه، قال: یا رسول اللّه ستّمائه ألف کلمه، فقال صلّى اللّه علیه و آله: اجمع ستمائه ألف کلمه فی ستّ کلمات:
یا علیّ، إذا رأیت الناس یشتغلون بالفضائل فاشتغل أنت بإتمام الفرائض.
و إذا رأیت الناس یشتغلون بعمل الدّنیا فاشتغل أنت بعمل الآخره
پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: اى على! آیا ششصد هزار گوسفند مىخواهى یا ششصد هزار دینار یا ششصد هزار کلمه؟ على (علیه السلام) عرض کرد: اى رسول خدا! ششصد هزار کلمه. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: ششصد هزار کلمه را در شش کلمه جمع کن.
۱٫ یا على! هر گاه دیدى مردم به مستحبّات اشتغال دارند تو به کامل ساختن واجبات بپرداز،
توضیح : مانند برخی که
· صدقه مستحبی می دهند , خمس و زکات نمی دند
· کربلا و سوریه می روند , حج واجب را ترک می کنند
· شب ها تا سحر سینه می زند,نماز صبح نمی خواند
· پوشیه می زند , چوراب پا نمی کند
· سالها نماز صبح قضا دارد و نمی خواند , واجب میداند هر شب غفیله بخواند
۲٫ هر گاه دیدى مردم به کار دنیا مشغولند تو به کار آخرت مشغول شو
منبع: تحریر المواعظ العددیه صفحه ۴۳۱ و کتاب نصایح صفحه ۲۴۹
منبرک صحبتهاي كوتاه