منبرک صحبتهاي كوتاه

(به مناسبت ۱۰ آبان، سالروز شهادت شهید آیت الله قاضی طباطبایی)

امروز سالروز شهادت خمینی تبریز، شهید آیت الله قاضی طباطبایی، اولین شهید محراب است. ایشان را در مسیر نماز به شهادت می رسانند.

ایشان بسیار مردم دوست بودند؛ کلا کسانی که اهل عبادت هستند باید مردم دار و مردم دوست نیز باشند.

می گویند: درب منزل ایشان تا ساعت ۱۲ شب به روی مردم باز بود و مشکلات آنها را رفع می کردند. بعد از ساعت ۱۲ ایشان شروع به نوشتن کتاب می کردند. بیش از ۶۰ کتاب از این شهید باقی مانده است.

برادر علامه طباطبایی _آیت الله الهی_ می فرمایند: تمام کتاب هایی که آیت الله قاضی نوشته اند بعد از ساعت ۱۲ بوده است.

آخرین جمله ای که آیت الله قاضی گفتند این بود که برای مردم چه اتفاقی افتاد؟ موقعی که آیت الله قاضی سوار ماشین شدند منافقین سه تیر به ایشان زدند، در همان لحظات که ایشان سرشان پایین بود به شخصی که کنارشان نشسته بود گفت: علی آقا، شما که طوری نشدی؟

در آخرین لحظات هم ایشان دغدغه مردم را داشتند.

( به بهانه ۵ صفر سالروز شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها)

حضرت رقیه(س) با وجود سن کم انقلاب درست کرد و با همان لحظات کوتاه عمر به اندازه صد ها و هزاران انسان خدمت کرد.

ما نیز باید به اندازه خود از لحظه لحظه ی عمر استفاده کنیم.

حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند: ضایع کردن فرصت باعث اندوه و غم خواهد شد.

به عنوان مثال :

– عالمى را براى نماز میت دعوت کرده بودند.

پرسید: میت زن است یا مرد؟ گفتند: مرد. دستور داد بندهاى کفن را باز کردند، آنگاه رو کرد به بستگان و آشنایان و گفت: خوب نگاه کنید! چشم‏هاى او نمى‏ بیند، شما که چشمتان مى‏ بیند خیانت نکنید. ببینید زبانش بسته است، شما که مى‏ توانید حرف بزنید ناحق نگوئید. گوشهاى او نمى ‏شنود، شما که مى‏ توانید بشنوید صدای حرام گوش نکنید. آرى آن چند لحظه موعظه، از ساعت‏ها پند روى منبر اثرش بیشتر بود.

– طلبه‏ ها سال چهارم یک کتابى مى‏ خوانند به نام ” لمعه” نویسنده این کتاب که معروف به “شهید” است ؛ در زندان این کتاب را نوشته ‏است.

– آقاى رى شهرى زمانى که وزیر اطلاعات بود مى‏ گفت: من از خانه‏ ام تا وزارتخانه بروم و برگردم ۴۰- ۳۰ دقیقه مى ‏رفتم ۴۰- ۳۰ دقیقه برمى گشتم روزى یک ساعت و نیم در ماشین هستم. شروع کردم چند سالى که وزیر بودم در راه قرآن حفظ مى‏ کنم و کل قرآن را ایشان در راه حفظ کرد.

 – آزادگانى که در زندانهاى عراق قرآن حفظ کرده ‏اند.

منبع مثال اول : خاطرات حجت الاسلام قرائتى، جلد ‏۲، صفحه : ۶۳

منبع بقیه ی مثالها : برنامه درسهایى از قرآن سال ۷۱، با موضوع  نعمت‏هاى ‏خدا  ۱۶، [۲۶/ ۱۲/ ۷۱]

داستانک

شیخ عباس قمی در روز جمعه با دعوت شخصی به همراه بسیاری از طلاب به باغی رفتند بعد از احوال پرسی کتاب خود را باز می کنند و مشغول مطالعه می شوند، شخصی به ایشان عرض می کند بهتر نیست امروز را به خود استراحت دهید؟

ایشان می فرمایند: جواب خدا و امام عصر را چه دهم که مال آنان را می خورم و استراحت می کنم.

دریافت فایل pdf

تاریخ انتشار اولیه ۲۹ آذر ۱۳۹۱

یکی از چیزهایی که انسان را کوچک می­کند این است که عجز و ایراد خود را به دیگران بگوید.

مثلاً فرض کنید انسان از نظر مالی ضعیف است؛ هرجا که می­نشیند آن را بیان می‌کند!

 یا اینکه فرض کنید بیماری دارد هر جا که می رود بیماری خود را به دیگران می­گوید.

یا اینکه مثلاً با همسر خود مشکل دارد هر جا که می نشیند می‌گوید همسر ما اینطور است.

این رفتار به مرور زمان انسان را کوچک می­ کند و ارج و قرب او را از بین می­ برد.

اما در مقابل اگر انسان عجز و کمبودهای خود را به خداوند متعال و ائمه علیهم السلام بگوید بزرگ می شود.

به خداوند عرض کند که خدایا من این مشکلات را دارم؛ آن وقت این موجب قرب او می­شود.

یکی از مصادیق این رفتار، جناب جُون غلام اباعبدالله الحسین علیه السلام است. به حضرت عرضه داشت که آقا درست است رنگ من سیاه است اما اجازه دهید در رکاب شما شهید شوم. شاید به واسطه شما عطر خوشی بگیرم و اصل و نسب پیدا کنم.

جُون به شهادت رسید. زمانی که شهدای کربلا را دفن کردند پیکر جون را پیدا نکردند. بیستم محرم مردم دیدند از صحرای کربلا نوری به سمت آسمان می‌رود.

هر چه نزدیک­تر می­شدند دیدند بوی خوشی به مشام می‌رسد. وقتی رسیدند دیدند پیکر مطهر جون غلام اباعبدالله علیه السلام است. بعد از ده روز پیکرش نورانی شده بود و عطر خوشی گرفته بود.

کسی که عجز خود را به امام حسین علیه السلام بگوید اینطور او را می­پذیرند.

حضرت علی علیه السلام در مناجات مسجد کوفه عجز خود را به درگاه خداوند متعال عرضه می­کنند:

مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمَوْلى وَاَ نَا الْعَبْدُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى

مَوْلاىَ یا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمالِکُ وَاَ نَا الْمَمْلُوکُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ اِلا الْمالِکُ

این چنین است که انسان به عظمت و بزرگی می­ رسد.

اولین تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۳۹۶

(به مناسبت هفته دولت و در آستانه ۸ شهریور سالروز شهادت شهیدان رجایی و باهنر)

شهیدان رجایی و باهنر ویژگی های منحصر به فردی داشتند؛

یکی از ویژگی های این دو شهید عزیز این بود که به اولویت ها می پرداخت. این خیلی مهم است که هر جایی که هستیم ببینیم اولویت چیست و همان را انجام دهیم.

خیلی چیزها اولویت نیست؛ چرا باید خودمان را مشغول آنها کنیم؟

دومین ویژگی این بزرگوار این بود که مردم را هم سرگرم کارهایی که اولویت نداشت نمی کرد!

گاهی وقت ها می بینید که ما یک کم کاری می کنیم و برای اینکه حواس مردم پرت شود، آنها را به یک مطلب بی ارزش مشغول می کنیم؛ این خیلی بد است. این توهین به مردم است.

مردم هر چیزی را تحمل بکنند، این طور چیز ها را تحمل نمی کنند که طرف مقابل مردم را نادان فرض کند.

مثلا

دو ، سه سال است مُد شده، هر اتفاقی در کشور می افتد سریعا کنسرت مشهد عَلَم می شود. که می خواهیم در مشهد کنسرت برگزار کنیم.

کل مردم مشهد تا حالا چند درصدشان کنسرت رفتند که شما اینقدر جوش مردم مشهد برای کنسرت می زنید؟

یک صدم؟ یک دویستم؟ یک هزارم؟ یک دو هزارم؟ یک ده هزارم؟

اصلا یک ده هزارم مردم مشهد می دانند کنسرت چه است؟

انسان احساس می کند دارند فکر مردم را از بحث حقوق های نجومی منحرف می کند.

حقوق نجومی الان یک بحثی است که باید به آن پرداخته بشود. اعلام کردند ۹۰۰ نفر حقوق نجومی گرفتند بعد رئیس جمهور محترم فرمودند ۳۰۰ نفر. بعد سخنگوی آنها فرمودند ۴۰ نفر؛ فرض کنید ۱۰ نفر!

عزل شدند یا نشدند؟ این که بیایند بگویند اینها ذخیره انقلابند و ما قرار نیست اینها را عزل بکنیم! اینها دیگر برای مردم قابل پذیرش نیست. اینها مجرم هستند باید با آنها برخورد شود.

مقام معظم رهبری هم در خطبه های نماز عید فطر، واضح فرمودند: حقوق ها باید از اینها گرفته شود در هر جایی که خرج کردند. همه آنها باید عزل بشوند و همه آنها باید مجازات شوند.

یا مثلا:

 الان دغدغه اینها این شده است که: «حضور خانم ها در ورزشگاه آری یا خیر؟»!

مگر چند درصد از خانم ها قرار است بروند ورزشگاه که شما اینقدر نگران هستید؟

به فکر اقتصاد مردم باشیم. به فکر فرهنگ مردم باشیم. این اقتصاد مقاومتی رعایت بشود مردم هم راضی می شوند.

اولین انتشار در ۸ شهریور ۱۳۹۵

(به بهانه عید سعید قربان)

عَنْ أَبَانِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ علیهماالسلام قَالَ :

 مَا مِنْ عَمَلٍ أَفْضَلَ یَوْمَ النَّحْرِ مِنْ دَمٍ مَسْفُوکٍ أَوْ مَشْیٍ فِی بِرِّ الْوَالِدَیْنِ أَوْ ذِی رَحِمٍ قَاطِعٍ یَأْخُذُ عَلَیْهِ بِالْفَضْلِ وَ یَبْدَؤُهُ بِالسَّلَامِ أَوْ رَجُلٍ أَطْعَمَ مِنْ صَالِحِ نُسُکِهِ وَ دَعَا إِلَى بَقِیَّتِهَا جِیرَانَهُ مِنَ الْیَتَامَى وَ أَهْلِ الْمَسْکَنَهِ وَ الْمَمْلُوکِ وَ تَعَاهَدَ الْأُسَرَاء

ابان بن محمد از امام جواد (علیه السلام) نقل مى‏کند که فرمود:

در روز عید قربان چیزى با فضیلت‏تر از پنج چیز نیست:

 ۱- قربانى کردن،

 ۲- یا راه رفتن در جهت نیکى به پدر و مادر

 ۳- یا خویشاوندى که قطع رحم کرده تا به او چیزى ببخشد و آغاز سلام کند،

 ۴- یا مردى که از بهترین جاى قربانیش به دیگران اطعام کند و بقیه آن را به همسایگان از یتیمان و بیچارگان و بردگان بدهد

 ۵- از اسیران دلجویى کند.

[الخصال، جلد ‏۱، صفحه ۲۹۸]

عن رسول الله صلى الله علیه و آله: زَیِّنوا العیدَینِ بِالتَّهلیلِ و التَّکبیرِ و التَّحمیدِ و التَّقدیسِ .

عید فطر و قربان را با جملات «لا إله إلاّ اللّه و اللّه اکبر و الحمد لله و سبحان اللّه » (تسبیحات اربعه) آذین بخشید.

[میزان الحکمه جلد ۹ صفحه ۴۲۰۴ حدیث ۱۴۶۱۵]

داستانک:

مالک بن انس از امام جعفر صادق از پدرانش از امیر المؤمنین علیهم السّلام روایت کرده که فرمود:

 فقرا خدمت رسول اکرم صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم آمدند، و عرض کردند ثروتمندان مالى دارند که بآن بندگان آزاد کنند و ما نداریم، و از براى آنان وسیله حجّ فراهم است ولى براى ما نیست، و از براى آنها مالى هست که صدقه بدهند و از براى ما نیست، و از براى آنها وسیله جهاد فراهم است، ولى ما اموالى نداریم که با آن این عبادات را انجام دهیم، پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم فرمود:

هر کس (از شما) صد مرتبه (اللَّه أکبر) بگوید فضیلت آن از صد بنده آزاد کردن بیشتر است،

و هر کس صد مرتبه «سبحان اللَّه» بگوید أفضل است از بردن صد قربانى در حجّ،

و هر کس صد مرتبه «الحمد للَّه» بگوید افضلست از فرستادن صد اسب زین دار، دهنه دار، رکاب دار، در راه حق،

و هر کس صد مرتبه «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» بگوید عمل او در آن روز از تمام مردم افضل است مگر کسى که زیادتر گفته باشد.

آنگاه امام فرمود: این بیانات بگوش ثروتمندان رسید، آنان نیز این اعمال را بجا آوردند.

پس فقرا بار دیگر نزد پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم آمدند، و گفتند یا رسول اللَّه آنچه را در ثواب این اذکار فرمودید به گوش اغنیا رسید، و آنان این ذکرها را گفتند! حضرت فرمود: این ثوابها فضل و عطاى الهى است، و به هر کس که بخواهد عنایت می فرماید و خداوند صاحب فضل و رحمت بزرگى است  

[منبع:ثواب الاعمال-ترجمه غفارى، صفحه : ۳۰]

وَ قَالَ الامام الجواد علیه السلام:

‏ مَنْ‏ أَصْغَى‏ إِلَى‏ نَاطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ فَإِنْ کَانَ النَّاطِقُ عَنِ اللَّهِ فَقَدْ عَبَدَ اللَّهَ وَ إِنْ کَانَ النَّاطِقُ یَنْطِقُ عَنْ لِسَانِ إِبْلِیسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلِیسَ.

امام جواد «علیه السلام»می فرمایند :

 هر کس به سخن سخنرانى گوش دهد، او را پرستش کرده است. پس اگر او از خدا سخن بگوید خدا را پرستیده است، و اگر از زبان ابلیس سخن بگوید ابلیس را عبادت کرده است. [تحف العقول، صفحه: ۴۵۶]

یکی از مهمترین مصادیق گوش دادن به سخن ابلیس ، گوش دادن به خواننده و موسیقی و غناست که از گناهان کبیره و بسیار بسیار بزرگ است که پیامبر مکرم اسلام نیز در مذمت گوش دادن به غنا می فرمایند:الْغِنَاءُ رُقْیَهُ الزِّنَى؛    غنا، طلسم زناست [مستدرک الوسائل ؛ جلد‏۱۳ ؛ صفحه  ۲۱۴؛حدیث ۱۵۱۵۴]

داستانک:

فردی به نام ‌هارون بن مسلم از مسعود بن زیاد روایت نموده است که گفت: من در نزد امام صادق (علیه السلام) بودم؛ شخصی وارد شد و به حضرت گفت: پدر و مادرم فدای تو، در همسایگی ما اشخاصی زندگی می‌کنند که کنیزان آوازه خوان دارند، و اغلب در خانه شان بساط ساز و آواز برپاست. دستشویی خانه‌ی ما نیز طوری قرار گرفته که صدای ساز و آواز آنها به گوش می‌رسد و چه بسیار می‌شود که من نشستن در دستشویی را طول می‌دهم تا آواز آنها را بشنوم. این عمل (از نظر شرعی) چه طور است؟

حضرت فرمود: این کار را مکن.

عرض کرد: به خدا قسم من هرگز به سراغ آنها نرفته‌ام و نمی‌روم، بلکه فقط صدای ایشان را می‌شنوم!

حضرت فرمود: مگر کلام خدا را نشنیده‌ای که می‌فرماید: «ان السمع و البصر و الفؤاد کل اولئک کان عنه مسئولاً»

یعنی همه‌ی شما روزی درباره‌ی گوش و چشم و دل خود مورد بازخواست قرار خواهید گرفت و نسبت به آنچه شنیده‌اید و دیده‌اید و یا نسبت به آن دل بسته‌اید باید حساب پس دهید!

آن فرد ‌گفت: به خدا سوگند مثل این که تاکنون این آیه را از کتاب خدا نشنیده بودم نه از عجم و نه از عرب.

به حضرت گفت انشاء الله من دیگر چنین عملی را تکرار نمی‌کنم و نسبت به گذشته هم استغفار می‌کنم.

امام فرمود: این کافی نیست برخیز و غسل کن و هر چه قدر می‌توانی نماز بخوان چون تاکنون به گناه بزرگی اشتغال داشته‌ای و اگر با همین حال و بدون توبه میمردی وضع بسیار بدی داشتی.

خدا را شکر می‌کنم که متوجه شدی و از او درخواست می‌کنم که از هر بدی که از تو دیده صرف نظر کند. آری! خداوند فقط از کارهای زشت و قبیح کراهت دارد. پس تو نیز کارهای زشت و گناهان را برای اهلش بگذار چون هر چیزی در این عالم اهلی دارد. [وسائل الشیعه ؛ جلد ‏۳ ؛ صفحه ۳۳۱ ]

لینک مطلب در تلگرام

اولین انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۲