(به بهانه ۲۸ صفر سالروز شهادت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و امام مجتبی علیه السلام)
یَا أَحْمَدُ عَجِبْتُ مِنْ ثَلَاثَهِ عَبِیدٍ عَبْدٍ دَخَلَ فِی الصَّلَاهِ وَ هُوَ یَعْلَمُ إِلَى مَنْ یَرْفَعُ یَدَیْهِ وَ قُدَّامَ مَنْ هُوَ وَ هُوَ یَنْعُسُ وَ عَجِبْتُ مِنْ عَبْدٍ لَهُ قُوتُ یَوْمٍ مِنَ الْحَشِیشِ أَوْ غَیْرِهِ وَ هُوَ یَهْتَمُّ لِغَدٍ وَ عَجِبْتُ مِنْ عَبْدٍ لَا یَدْرِی أَنِّی رَاضٍ عَنْهُ أَوْ سَاخِطٌ عَلَیْهِ وَ هُوَ یَضْحَک
خداوند در شب معراج به پیامبر فرمود:
اى احمد! در شگفتم از سه کس:
۱٫ بندهاى که در حال نماز است و مىداند به سوى چه کسى دست را بالا برده، و مقابل چه کسى ایستاده، و چرت مىزند،
۲٫ در شگفتم از کسى که خوراک یک روز را دارد، با این وصف در فکر مخارج فرداست و برایش تلاش مىکند،
۳٫ در شگفتم از بندهام که نمىداند من از او راضیم یا خشمگین، با این حال مىخندد. [إرشاد القلوب إلى الصواب ج۱صفحه ۲۰۰ ]