مراحل سیاست «دیپلماسی اجبارآمیز» (Coercive Diplomacy)
۱. تهدید نظامی و تحریم برای کشاندن کشور هدف به مذاکره.
۲. ایجاد ثباتنسبی در داخل آن کشور پس از دور اول مذاکرات برای کاهش مقاومت مردمی.
۳. القای «راهحل» در ازای امتیازدهی تدریجی در مذاکرات.
اما این تازه آغاز کار است.
با القاء موثر بودن مذکرات در افکار مردم، فشار بر مسائل حساستر مانند توان موشکی افزایش مییابد تا اراده حاکمیت تضعیف و دوقطبی داخلی ایجاد شود. در این شرایط، کشورِ هدف با دوراهی امتیازدهی یا مقصر شناخته شدن مواجه میشود، که پایان هر دو #جنگیا_آشوب است.
باید با طراحی قوی پیش رفت