منبرک صحبتهاي كوتاه
به بهانه ۸ ذی الحجه ، سالروز قیام خونین حسین بن علی بن حسن ، صاحب فخ)
امام جواد علیه السلام می فرمایند:«پس از واقعه کربلا برای ما قتلگاهی بزرگتر از حادثه فخ نبود» [عمده الطالب ابن عنبه ص۱۷۲ وص۲۱۱.]
یکی از قیامهایی که شیعیان در مقابل ظلم وستم حکومت عباسی انجام دادند قیام حسین بن علی بن حسن است که در ظهر روز شنبه هشتم ذی الحجه، سال ۱۶۹ه ق در منطقه فخ در زمان خلافت هادی عباسی اتفاق افتاد. نسب رهبر این قیام این گونه است:حسین بن علی بن حسن بن حسن بن حسن المجتبی(علیه السلام ) [کامل ابن اثیر،ج۹ص۹۰]
رهبر این قیام نبیرۀ امام حسن مجتبی-علیه السلام- و از خاندان فضل و جهاد و علم و عبادت و از شریفترین بیت یعنی اهل بیت پیامبر اسلام می باشد.
مورخ مشهور یعقوبی در مورد علت این قیام می گوید: اصرار حکومت عباسی بر دستگیری طالبیان باعث شد که آنان به سوی حسین بن علی (صاحب فخ) رفته و از او بخواهند تا قیام کند، اما وی به همراهی آنان اطمینان نداشت. از این رو اگر چه تعداد بسیاری از کسانی که به حج آمده بودند با او بیعت کردند؛ اما کمتر از پانصد نفر با او همراهی کردند. آنها در سرزمین فخ در نزدیکی مکه مکرمه،با سپاهیان هادی عباسی روبه رو شدند وبیشترآنها نیز پراکنده شدند وحسین بن علی به همراه عدّه ای به شهادت رسیدند. [تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۰۴-۴۰۵.]
حکومت ظالم عباسی در این حادثه جسارت و ناجوانمردی یزید بن معاویه را تکرار کردند و سرهای شهدا را بریده و بر نیزه زده و در مکه مکرمه در معرض تماشای حجاج و زائران خانه خدا قرار دادند.بیش از صد سر بالای نیزه بود و سر حسین بن علی رهبر قیام فخ و سر سلیمان بن عبدالله بن حسن در پیشاپیش سرها بود. [تاریخ طبری؛ ج ۸ص۱۹۷.]
از ویژگی های این قیام این است که قبل از وقوع این حادثه روایاتی در مورد مقام و منزلت حسین بن علی صاحب فخ وارد شده است،که جالب توجه است، که در اینجا به یک روایت اشاره می کنم:
امام محمد باقر علیه السلام روایت می کند که روزی پیامبر صلی الله علیه وآله از سرزمین فخ عبور می کرد؛ هنگامی که به موضع فخ رسید، پیامبر از مرکب پیاده شد و درآنجا دو رکعت نماز خواند،در رکعت دوم بی اختیار به گریه افتاد واصحاب هم از گریۀ آن حضرت به گریه افتادند، پیامبر دلیل گریه خویش را چنین شرح داد:در رکعت اول نماز بودم جبرئیل بر من نازل شد وخبر داد:«ای محمد،مردی از فرزندان تو در همین مکان کشته خواهد شد وپاداش و اجر هر کسی که در رکاب او به شهادت می رسد، ثواب وپاداش دو شهید است» [بحارالانوار، ج۴۸ص۱۷۰ ]
همچنین برای منزلت صاحب فخ و قیام او روایات دیگری نیز بیان شده است:
امام کاظم علیه السلام هم پس از شهادت حسین بن علی صاحب فخ، در مورد قداست وپاکی او فرمود:«بخدا سوگند او رفت و به شهادت رسید در حالی که مسلمانی صالح و روزه دار و امر کننده به معروف و نهی کننده از منکر بود،همانند او در خاندانش یافت نمی شود». [بحارالانوار،ج۴۸ص۱۶۵.]
