خودبینی و خودبرتر بینی

 امام صادق علیه السلام: ما من رَجُلٍ تَکبّرَ أَو تَجبَّرَ الّا لذلَّهٍ یَجدُها فی نَفسِهِ؛

هیچ مردی نیست که تکبر بورزد یا خود خواه باشد، مگر بخاطر ذلتی که در نفس خود می یابد.[وسایل الشیعه جلد ۱۵ صفحه ۳۸۰]

برخی از انسانها صفت خودخواهی در آنان وجود دارد و بسیار شدید است اما خود به این امر دقت ندارند

مثلا:

·  بیرون شهر می رود و کباب درست میکند، در حالی که بوی کباب به مشام همه میرسد و بسیاری نمی توانند کباب تهیه کنند

·  در خیابان با همسر و فرزندش راه می رود و بستنی می خورد در صورتی که شاید بچه ای ببیند و پدرش نتواند برای او بخرد

·  درخانه اش کارگر ، کار میکند ؛ خودش و خانواده اش غذای مفصل می خورند و به او غذای ساده می دهند

·   مغازه اش آتش گرفته ؛ می گوید کاش مغازه دیگران میسوخت و مغازه ام سالم می ماند

·  صبح ۱۰ دقیقه دیر بیدار شده ، و سرویس مدرسه رفته؛ آرزو می کند کاش سرویس خراب شده باشد و ۱۰ دقیقه دیرتر راه افتاده باشد (به ضرر دیگران راضی می شود ، چون کار خودش راه بیفتد)

·   کتاب خوبی پیدا کرده ؛ به هیچ کس نمی گوید چنین کتابی وجود دارد ؛ می خواهد فقط خودش داشته باشد

·  حدیث زیبایی دیده ؛ به هیچ کس نمی گوید ؛ می گوید فقط خودم

·   اگر حرم امام رضا برود ، دوست دارد خلوت باشد ومردم برای زیارت نیامده باشند تا خودش راحت زیارت کند

·  به ضریح امام رضا چسبیده و حاضر نیست دیگران هم ضریح را لمس کنند

·  چون دیرش شده ، جلوی پارکینک و یا جلوی کوچه پارک می کند و میرود

·  و …