قرآن درباره ى چگونگى سخن گفتن با مردم، دستورهایى دارد، از جمله:
سخنى نرم. «قَولًا مَیسوراً»
سخنى ملایم. «قولًا لَیّناً»
سخنى آسان. «قولًا کریماً»
سخنى استوار. «قولًا سَدیداً»
سخنى معروف. «قولًا مَعروفاً»
سخنى رسا. «قولًا بَلیغاً»
و …
انسان باید در هنگام صحبت، رعایت همه ی مسائل را داشته باشد ؛ بسیار اتفاق می افتد که شخصی حرف خوبی میزند ، اما چون دقت در کلام ندارد، تاثیر کلامش کم می شود و گاه نتیجه ی معکوس می دهد
لطیفه:
شخصی برای جلسه ای به روستایی رفت
یکی از اهالی روستا میکروفون را آورد تا دست آن شخص دهد ، اما سیم میکروفون کوتاه بود
به آن شخص گفت : آقا صبر کنید تا بروم و سیمِ رابط بیاورم
شخصی از گوشه ای صدا زد : ایشان جلو برود تا به میکروفون برسد؛ آخر “بار را که کنار خر نمی برند ؛ خر را کنار بار می برند “