قال امیرالمومنین (علیه السلام)
مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْعُجْبِ وَ أَوَّلُهُ نُطْفَهٌ مَذِرَهٌ وَ آخِرُهُ جِیفَهٌ قَذِرَهٌ وَ هُوَ بَیْنَ ذَلِکَ یَحْمِلُ الْعَذَرَهَ
تعجب است از بچه ی آدم ؛ که اولش نطفه ای گندیده ؛ آخرش لاشه ای پوسیده ؛ و در بین آن هم حمل کننده نجاست است [ تصنیف غرر الحکم و درر الکلم ؛ صفحه ۳۰۸ ]
یکی خصلتهایی که انسان را جهنمی می کند تکبر و غرور است
امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
لَا یَدْخُلُ الْجَنَّهَ مَنْ فِی قَلْبِهِ مِثْقَالُ ذَرَّهٍ مِنْ کِبْرٍ.
داخل بهشت نمی شود ، کسی که در قلبش ذره ای از کبر و غرور باشد [وسائل الشیعه ؛ جلد ۱۵ ، صفحه ۳۷۵]
به عنوان مثال :
چون ماشین مدل بالا داریم ؛ همیشه حق را به خود می دهیم
چون مغازه ای در بالا شهر داریم ؛ دیگران را تحقیر می کنیم
چون خانه ای در کوچه ای پهن داریم ، خاستگاری که منزلش ، کوچه ای باریکتر است را رد می کنیم
چون مدرک بالایی داریم ؛ کم سوادها را به چشم حقارت می بینیم
چون نماز شب می خوانیم ؛ خود را از دیگران بهتر می دانیم و …
لطیفه :
شخصی متکبر که برای خود جایگاه مهمی میدید ، در حرم حضرت رضا (علیه السلام) به فکر فرو رفت که من در پیشگاه حضرت چه مقامی دارم،
با خود گفت: اولین کلمهای که یک نفر به من بگوید، نشان دهنده مقام من باشد.
همین طور که ایستاده بودم زنی از کنارم عبور کرد به خیال این که همسر خود من است، گفتم بایست با هم برویم خانه، زن برگشت و به من گفت: خیلی خری. باز شک کردم که همین کلمه نشان دهنده مقام من است، زن برگشت، گفت: شک نکن، خیلی خری!