شیخ صدوق عطر الله مرقده روایت کرده از عبد الله بن سنان که گفت حضرت صادق علیه السلام فرمود که: زود است مىرسد به شما شبهه پس میمانید بدون نشانه و راهنما و پیشواى هدایت کننده و نجات نمىیابد در آن شبهه مگر کسى که بخواند دعاى غریق را
گفتم :چگونه است دعاى غریق فرمود مىگویى
یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ
پس گفتم یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ حضرت فرمود بدرستیکه خداوند عز و جل مقلب است قلوب و ابصار را ، لکن بگو چنانکه من مىگویم یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِکَ
منبع : مفاتیح الجنان، بعد از زیارت وارث و قبل از زیارت حضرت عباس
نکته ای که باید توجه داشت این است که ما اجازه ی اضافه و کم کردن دعاها را نداریم به عنوان مثال:
در قرآن به سر باید بگوییم : بفاطمه حال برخی می گویند بفاطمه الزهرا
یا باید در قرآن به سر برای امام حسن مجتبی بگوییم :بالحسن حال برخی می گویند بالحسن بن علی
یا در زیارت عاشورا می گویند السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین و بعد اضافه می کنند : و علی انصار الحسین وگاهی می گویند:و علی العباس اخ الحسین و از این قبیل