منبرک صحبتهاي كوتاه
(به بهانه دهه مبارک فجر)
«روبین وود زورث کاریس»، خبرنگار آمریکایی، در تشریح جریان ملاقات خود با امام خمینی (ره) در جماران در کتاب «زیباترین تجربه من» می نویسد:
«زمانی که امام خمینی (ره) از در وارد می شد احساس کردم که از لابه لای آن گردبادی از نیروی معنوی وزیدن گرفت. گویا در ورای آن عبای قهوه ای، عمامه مشکی و ریش سفید روح زندگی جریان داشت؛ به طوری که همه بینندگان را محو تماشای خود کرد. در آن هنگام حس کردم که با حضور او همه ما کوچک شده ایم و گویا در سالن کسی جز او باقی نمانده است.
آری او بارقه ای از نور بود که در قلب و روح همه حضار رسوخ کرده بود. او تمام معیارهایی را که گمان می کردم می توانند مرا در تعریف و ارزیابی شخصیت و مقامش یاری کنند، در هم شکست. او با حضور خود آن قدر در ما تـأثیر گذارد که احساس کردم تمام روح و جسمم را فرا گرفته است.
… زمانی که بر روی صندلی خود نشست، احساس کردم که نیرویی از وجودش ساطع می شود؛ نیرویی بسان یک گردباد که اگر با دقت نگاه می کردی در می یافتی که نوعی آرامش مطلق در درون آن نهفته است. چرا که امام خمینی (ره) بسیار جدی و استوار و مسلط بود.
در عین حال او را آن چنان ساکت و آرام می یافتی که گویی نیرویی ثابت و استوار در درون او جریان دارد و البته این نیرو همان چیزی است که رژیم سابق ایران را به یک باره برچید. حال آیا چنین شخصیتی می تواند یک فرد عادی باشد؟ … من تاکنون هیچ یک از مردان بزرگ را برتر از این مرد و یا نظیر او ندیده ام.
… کمترین چیزی که می توانم بگویم این است که گویا او یکی از انبیای گذشته است و یا این که او موسای اسلام است و آمده تا فرعون کافر را از سرزمین خود براند.»
منبع: کتاب عصر امام خمینی، صفحه ۲۷
